Pravnosnažnim rešenjem Osnovnog suda u Novom Sadu Kv br.2816/2012 od 21.11.2012. godine, osuđeni M.A. je na osnovu člana 6. st. 1. i 2. Zakona o amnestiji oslobođen od izvršenja jedinstvene kazne zatvora po pravnosnažnoj presudi Osnovnog suda u Novom Sadu Kv br.1825/11 od 02.11.2011. godine, i to dela kazne u ukupnom trajanju od 1 godine i 3 meseca, pri čemu je istovremeno određeno da će se ostatak kazne u trajanju od 4 godine i 10 meseci prema okrivljenom izvršiti. Ovo rešenje ispravljeno je rešenjem Osnovnog suda u Novom Sadu Kv br.2816/2012 od 20.11.2012. godine, tako što je određeno da u izreci rešenja, umesto ''4 godine i 10 meseci'', treba da stoji ''3 godine i 10 meseci''.

Republički javni tužilac je protiv navedenog pravnosnažnog rešenja podneo zahtev za zaštitu zakonitosti Ktz br.60/14 od 26.03.2014. godine, zbog povrede zakona iz člana 485. stav 1. tačka 1. ZKP, u vezi sa članom 1. stav 1. i članom 3. Zakona o amnestiji (''Službeni glasnik RS'', broj 107/2012 od 09.11.2012. godine), sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud usvoji zahtev i donese presudu kojom će ukinuti pobijano rešenje i predmet vratiti Osnovnom sudu u Novom Sadu na ponovno odlučivanje.

Odredbom člana 604. stav 1. Zakonika o krivičnom postupku (''Službeni glasnik RS'', br. 72/11 i 101/11) koji se primenjuje od 01.10.2013. godine (Zakon o izmenama i dopunama Zakonika o krivičnom postupku – ''Službeni glasnik RS'', broj 121/12), propisano je da će se zakonitost radnji preduzetih pre početka primene ovog zakonika, ocenjivati po odredbama ranije važećeg Zakonika o krivičnom postupku (''Službeni glasnik RS'', br. 58/04, ... 76/2010).

Vrhovni kasacioni sud je u smislu odredbe člana 488. stav 1. ZKP, zahtev za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca dostavio braniocu okrivljenog, nakon čega je održao sednicu veća u smislu odredbe člana 488. stav 2. ZKP, o kojoj nije obavestio javnog tužioca i branioca okrivljenog, jer veće nije našlo da bi njihovo prisustvo bilo od značaja za donošenje odluke, pa je nakon razmatranja spisa predmeta, te rešenja protiv kojeg je zahtev za zaštitu zakonitosti podnet, po oceni navoda u zahtevu, našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti je osnovan.

Osnovano se u zahtevu za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca ističe da je pravnosnažnim rešenjem Osnovnog suda u Novom Sadu Kv br.2816/2012 od 21.11.2012. godine, učinjena povreda zakona iz člana 485. stav 1. tačka 1, sada važećeg ZKP (''Službeni glasnik'', br. 72/11 ... 121/12) u vezi sa članom 1. stav 1. i član 3. Zakona o amnestiji.

Iz spisa predmeta proizilazi da je presudom Osnovnog suda u Novom Sadu K br.25351/10 od 04.02.2011. godine, koja je potvrđena presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Kž1 br.1458/11 od 09.06.2011. godine, M.A.osuđen krivim zbog izvršenja dva krivična dela razbojništva u pokušaju iz člana 206. stav 1. u vezi sa članom 30. KZ, za koja dela su mu utvrđene kazne zatvora u trajanju od po 6 meseci, te 4 krivična dela razbojništva iz člana 206. stav 1. KZ, za koja dela su mu utvrđene kazne zatvora u trajanju od po 2 godine, nakon čega je osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 5 godina, u koju kaznu mu je uračunato vreme provedeno u pritvoru od 17.11.2010. godine do upućivanja u ustanovu za izdržavanje kazne, te da je presudom Višeg suda u Novom Sadu K br.2097/10 od 22.12.2010. godine, koja je potvrđena presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Kž1 br.559/11 od 04.04.2011. godine, osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 2 meseca, zbog krivičnog dela iz člana 246a stav 1. KZ. Presudom Osnovnog suda u Novom Sadu Kv br.1825/11 od 02.11.2011. godine, navedene pravnosnažne presude preinačene su pogledu odluke o kazni, tako što je okrivljeni na osnovu člana 405. stav 2. u vezi stava 1. tačka 1. ZKP u vezi sa članom 60. stav 2. tačka 2. KZ osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 5 godina i 1 mesec, u koju kaznu mu je uračunato vreme provedeno u pritvoru i na izdržavanju kazne po pravnosnažnoj presudi Osnovnog suda u Novom Sadu K br.25351/10 od 04.02.2011. godine.

Prema stanju u spisima, osuđeni M.A. nalazi se na izdržavanju kazne po pravnosnažnoj presudi Osnovnog suda u Novom Sadu Kv br.1825/11 od 02.11.2011. godine, s tim što mu se početak izdržavanja kazne računa od 17.11.2010. godine.

Odredbom člana 3. Zakona o amnestiji, propisano je da se pravnosnažno osuđena lica, kojima je izrečena jedinstvena kazna zatvora, oslobađaju od izvršenja jedinstvene kazne za procenat oslobođenja od izvršenja kazne propisan tim zakonom, prethodno utvrđene pojedinačne kazne za krivična dela koja su obuhvaćena amnestijom.

Pobijanim rešenjem Osnovnog suda u Novom Sadu, koje je ispravljeno rešenjem pod istim brojem od 22.11.2012. godine M.A. oslobođen je od izvršenja 25% jedinstvene kazne zatvora u trajanju od 5 godina i 1 mesec po pravnosnažnoj presudi Osnovnog suda u Novom Sadu Kv br.1825/11 od 02.11.2011. godine, što čini ukupno umanjenje kazne u trajanju od 1 godine i 3 meseca.

Donoseći ovakvu odluku, Osnovni sud u Novom Sadu je postupio protivno odredbi člana 3. Zakona o amnestiji, kojom je određeno da se jedinstvena kazna umanjuje za procenat oslobođenja od izvršenja prethodno utvrđene pojedinačne kazne za krivična dela koja su obuhvaćena amnestijom. Postupajući na ovaj način, Osnovni sud u Novom Sadu je pobijano rešenje doneo uz povrede krivičnog zakona iz člana 485. stav 1. tačka 1. ZKP (''Službeni glasnik RS'', br. 72/11 ... 121/12), što se osnovano navodi u zahtevu za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca, odnosno uz povrede krivičnog zakona iz člana 369. tačka 4. ZKP (''Službeni glasnik RS'', br. 58/2004 ... 76/2010) koji se primenjivao u vreme donošenja pobijanog rešenja.

Utvrdivši da je zahtev osnovan, Vrhovni kasacioni sud je preinačio pobijano rešenje, tako što je pravilnom primenom odredbe člana 3. Zakona o amnestiji, prethodno utvrdio koliko iznosi procenat od 25% oslobođenja od izvršenja kazne prethodno utvrđenih pojedinačnih kazni zatvora koje su ušle u sastav jedinstvene kazne na koju je M.A.a osuđen, a koja je predmet odlučivanja po Zakonu o amnestiji.

Jedinstvena kazna zatvora na koju je M.A. osuđen pravnosnažnom presudom Osnovnog suda u Novom Sadu Kv br.1825/11 od 02.11.2011. godine, u trajanju od 5 godina i 1 meseca, sastoji se od pojedinačnih kazni zatvora na koje osuđen pravnosnažnim presudama Osnovnog suda u Novom Sadu K br.25351/10 od 04.02.2011. godine i Višeg suda u Novom Sadu K br.2097/10 od 22.12.2010. godine i to od dve pojedinačne kazne zatvora u trajanju od po 6 meseci za dva krivična dela razbojništva u pokušaju iz člana 206. stav 1. u vezi sa članom 30. KZ, četiri pojedinačne kazne zatvora u trajanju od po 2 godine za 4 krivična dela razbojništva iz člana 206. stav 1. KZ i jedne kazne zatvora u trajanju od 2 meseca zbog krivičnog dela iz člana 246a stav 1. KZ.

Imajući u vidu da je jedan od kriterijuma za određivanje procentualne vrednosti oslobođenja od kazne, po Zakonu o amnestiji, krivično delo, Vrhovni kasacioni sud je za svaku pojedinačnu kaznu prethodno odredio procenat oslobođenja i utvrdio deo kazne od čijeg je izvršenja osuđeni oslobođen.

Vrhovni kasacioni sud je, pri tome, utvrdio da se prethodno utvrđene kazne zatvora za krivična dela razbojništva u pokušaju iz člana 206. stav 1. u vezi sa članom 30. KZ u trajanju od po šest meseci, pravilnom primenom Zakona o amnestiji, umanjuju za po jedan mesec i 15 dana, da se kazne zatvora za krivična dela razbojništva iz člana 206. stav 1. KZ u trajanju od po dve godine umanjuju za po šest meseci, a da se kazna zatvora za krivično delo iz člana 246a stav 1. KZ u trajanju od dva meseca umanjuje za 15 dana, što ukupno iznosi 27 meseci i 15 dana.

Kada se jedinstvena kazna zatvora po presudi Osnovnog suda u Novom Sadu Kv br.1825/11 od 02.11.2011. godine u trajanju od 5 godina i 1 mesec, umanji za vreme oslobođenja od izvršenja pojedinačnih kazni, dakle za 27 meseci i 15 dana, odnosno 2 godine, 3 meseca i 15 dana, to prozizlazi da ostatak kazne koji se prema osuđenom ima izvršiti iznosi 2 godine, 9 meseci i 15 dana, u koju kaznu se osuđenom uračunava vreme provedeno u pritvoru od 17.11.2010. godine pa nadalje, kao i vreme provedeno na izdržavanju jedinstvene kazne zatvora.

Stoga je Vrhovni kasacioni sud, uvažavajući navode zahteva za zaštitu zakonitosti Republičkog javnog tužioca, preinačio pobijano rešenje, tako što je pravilnom primenom Zakona o amnestiji utvrdio deo kazne za koji se osuđeni M.A. ima osloboditi i odredio da se prema osuđenom ima izvršiti ostatak kazne u trajanju od 2 godine, 9 meseci i 15 dana, u koju kaznu mu se uračunava vreme provedeno u pritvoru i na izdržavanju jedinstvene kazne zatvora.

Sa svega izloženog, a na osnovu odredbe člana 492. stav 1. tačka 2. ZKP (''Službeni glasnik RS'', br. 72/11 i 101/11), doneta je odluka kao u izreci presude.

Zapisničar-savetnik                                                             Predsednik veća-sudija

Snežana Medenica, s.r.                                                       Nevenka Važić, s.r.