Istom presudom okrivljenom je izrečena mera bezbednosti obavezno lečenje narkomana u trajanju od najmanje 1 godine koja će se izvršavati u Zavodu za izvršenje krivičnih sankcija ili u odgovarajućoj zdravstvenoj ili drugoj specijalizovanoj ustanovi i ima trajati dok postoji potreba za lečenjem, ali ne duže od trajanja izrečene kazne zatvora. Određeno je da troškovi krivičnog postupka,koji se odnose na troškove sudsko-medicinskog i neuropsihijatrijskog veštačenja, troškove sprovođenja okrivljenog iz Okružnog zatvora u Novom Sadu i troškove odbrane po službenoj dužnosti okrivljenog, padaju na teret budžetskih sredstava, dok je okrivljeni oslobođen od plaćanja paušala.

Presudom Višeg suda u Novom Sadu KŽ1 22/19 od 12.02.2019.godine odbijene su kao neosnovane žalbe Osnovnog javnog tužioca u Novom Sadu i branioca okrivljenog AA - advokata Žarka Masleše, pa je potvrđena presuda Osnovnog suda u Novom Sadu K.1079/2018 od 06.12.2018.godine.

Protiv navedenih pravnosnažnih presuda zahtev za zaštitu zakonitosti podneo je branilac okrivljenog AA - advokat Žarko Masleša, zbog povrede zakona iz člana 485. stav 1. tačka 1) ZKP, konkretno zbog povreda odredaba člana 68. stav 1. tačka 10) i člana 438. stav 2. tačka 3) ZKP, sa predlogom da Vrhovni kasacioni sud usvoji podneti zahtev, te da ukine u celosti prvostepenu i drugostepenu odluku i predmet vrati na ponovno odlučivanje Osnovnom sudu u Novom Sadu.

Vrhovni kasacioni sud je dostavio primerak zahteva za zaštitu zakonitosti Republičkom javnom tužiocu shodno odredbi člana 488. stav 1. Zakonika o krivičnom postupku, te je u sednici veća koju je održao u smislu člana 490. ZKP, bez obaveštavanja Republičkog javnog tužioca i branioca okrivljenog, smatrajući da njihovo prisustvo nije od značaja za donošenje odluke (član 488. stav 2. ZKP), razmotrio spise predmeta i pravnosnažne presude protiv kojih je zahtev za zaštitu zakonitosti podnet, pa je, po oceni navoda iznetih u zahtevu, našao:

Zahtev za zaštitu zakonitosti je osnovan.

Po nalaženju Vrhovnog kasacionog suda osnovano se u podnetom zahtevu branioca okrivljenog AA ukazuje da je donošenjem pobijanih pravnosnažnih presuda povređen krivični zakon na štetu okrivljenog, odnosno da je u pogledu krivičnog dela koje je predmet optužbe pogrešno primenjen zakon, obzirom da je sud protivpravne radnje okrivljenog AA bliže opisane u izreci pravnosnažne presude pogrešno pravno kvalifikovao kao dva krivična dela napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. stav 2. u vezi stava 1. KZ na štetu policijskih službenika BB i VV i jedno krivično delo napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. stav 1. KZ na štetu policijskog službenika GG, jer se u konkretnom slučaju radi o prividnom idealnom sticaju, tako da okrivljeni može odgovarati samo za jedno krivično delo napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. stav 2. u vezi stava 1. KZ. Iznetim navodima zahteva se, po nalaženju ovoga suda, pravnosnažne presude suštinski pobijaju zbog povrede krivičnog zakona iz člana 439. tačka 2) ZKP.

Osnovni oblik krivičnog dela napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. stav 1. Krivičnog zakonika („Službeni glasnik RS“, broj 72/2009 od 03.09.2009.godine, sa stupanjem na snagu 11.09.2009.godine), koji je bio na snazi u vreme izvršenja krivičnog dela i u vreme donošenja pobijanih pravnosnažnih presuda, čini lice koje napadne ili preti da će napasti službeno lice u vršenju službene dužnosti. Stavom 2. istog člana je propisan teži oblik ovog krivičnog dela - ako je pri izvršenju dela iz stava 1. ovog člana službenom licu nanesena laka telesna povreda ili je prećeno upotrebom oružja.

Krivično delo napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. KZ svrstano je u grupu krivičnih dela protiv državnih organa (glava dvadeset deveta). Svrstavanje krivičnih dela protiv državnih organa u zasebnu glavu Krivičnog zakonika učinjeno je pre svega, jer ista čine zasebnu celinu i dosta se razlikuju od krivičnih dela protiv javnog reda i mira, a još više od krivičnih dela protiv pravnog saobraćaja. Objekat zaštite kod ovih krivičnih dela, samim tim i krivičnog dela napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. KZ, jeste pravilno i redovno funkcionisanje državnih organa i obavljanje određenih poslova iz njihovog delokruga rada i to pre svega organa uprave. Kako državni organi svoju funkciju obavljaju preko lica koja imaju svojstvo službenog lica i koja obavljaju službene radnje iz delokruga tih organa, kao pasivni subjekti ovih krivičnih dela se pojavljuju službena lica.

Polazeći od toga da je zaštitni objekat krivičnog dela napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. KZ-državni organ, odnosno nesmetano funkcionisanje istog koje se ogleda i u obavljanju službenih radnji od strane za to ovlašćenih lica, te imajući pri tome u vidu činjenični opis protivpravnih radnji izvršenih od strane okrivljenog AA, dat u izmenjenom optužnom aktu javnog tužioca i u izreci pobijane pravnosnažne presude, to, po nalaženju Vrhovnog kasacionog suda, pravilnom primenom krivičnog zakona, protivpravne radnje izvršene od strane okrivljenog predstavljaju jedno krivično delo napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. stav 2. u vezi stava 1. KZ, s obzirom da se u istima stiču sva bitna zakonska obeležja predmetnog krivičnog dela, kako objektivna koja se odnose na samu radnju izvršenja, tako i subjektivna koja se odnose na uračunljivost i umišljaj okrivljenog.

Naime, prema činjeničnom opisu krivičnog dela, datom u izmenjenom optužnom aktu OJT u Novom Sadu i utvrđenom u izreci pobijane prvostepene presude, okrivljeni AA je u isto vreme (dana 26.06.2018.godine, oko 12,00 časova) i na istom mestu (u ..., u ulici ..., u krugu Kliničkog centra ...), a nakon što su mu prišli oštećeni policijski službenici Policijske uprave u ..., Odeljenja kriminalističke policije, Grupe za suzbijanje imovinskih delikata GG, AA i BB, koji su vršili službenu dužnost radeći na otkrivanju učinioca krivičnog dela teška krađa iz člana 204. stav 1. tačka 3) KZ i legitimisali se kao policijski službenici, dakle u istoj prilici, napao i pretio da će napasti službena lica u vršenju službene dužnosti, na način bliže opisan u izreci prvostepene presude, a što je predstavljalo napad i pretnju napadom u odnosu na sva tri oštećena službena lica istovremeno, pri čemu su od udaraca okrivljenog, odnosno njegovog ujeda, oštećeni policijski službenici BB i VV zadobili lake telesne povrede.

Iz navedenog činjeničnog opisa krivičnog dela proizilazi da je okrivljeni istom prilikom, u isto vreme i na istom mestu, dakle u okviru jednog događaja, preduzeo jednu radnju izvršenja i to tako što je primenom jedinstveno preduzetog napada i upućenih pretnji napadom prema tri službena lica u vršenju službene dužnosti, (pri čemu je dvojici službenih lica naneo lake telesne povrede), a što je sve bilo obuhvaćeno jedinstvenim umišljajem okrivljenog, ostvario bića tri krivična dela napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. KZ, ali se, i pored toga, po nalaženju Vrhovnog kasacionog suda, ima smatrati da je učinjeno samo jedno krivično delo napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. KZ, obzirom da u konkretnom slučaju postoji prividni idealni sticaj po načelu konsumpcije, a u kom slučaju se uzima da postoji samo jedno krivično delo i to ono koje je pretežnije po ispoljenim obeležjima, a u ovom slučaju to je teži oblik krivičnog dela iz stava 2. člana 323. KZ, koji u sebi konzumira osnovni oblik iz stava 1. navedenog člana.

Sledstveno navedenom, po nalaženju Vrhovnog kasacionog suda, prvostepeni sud je u pogledu krivičnog dela koje je predmet optužbe primenio zakon koji se ne može primeniti, te je pravno kvalifikujući protivpravne radnje okrivljenog AA, koje su mu stavljene na teret optužnim aktom javnog tužioca, kao dva krivična dela napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. stav 2. u vezi stava 1. KZ na štetu policijskih službenika BB i VV i jedno krivično delo napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. stav 1. KZ na štetu policijskog službenika GG i oglašavajući okrivljenog krivim za ista, umesto za jedno krivično delo napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. stav 2. u vezi stava 1. KZ, učinio povredu krivičnog zakona iz člana 439. tačka 2) ZKP na štetu okrivljenog, a koju povredu nije otklonio drugostepeni sud donoseći pobijanu drugostepenu odluku u postupku po žalbama na prvostepenu presudu, iako je na povredu krivičnog zakona u svojoj žalbi ukazivao branilac okrivljenog.

Imajući u vidu napred navedeno, Vrhovni kasacioni sud je usvojio kao osnovan zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivljenog AA -advokata Žarka Masleše, te je otklonio napred navedenu povredu krivičnog zakona preinačenjem pobijanih pravnosnažnih presuda Osnovnog suda u Novom Sadu K.1079/2018 od 06.12.2018.godine i Višeg suda u Novom Sadu KŽ1 22/19 od 12.02.2019.godine u pogledu pravne kvalifikacije dela, tako što je protivpravne radnje okrivljenog AA bliže opisane u izreci prvostepene presude, za koje je pravnosnažno oglašen krivim, po pravilnoj primeni zakona pravno kvalifikovao kao jedno krivično delo napad na službeno lice u vršenju službene dužnosti iz člana 323. stav 2. u vezi stava 1. KZ, ne razmatrajući pri tome povrede odredaba člana 68. stav 1. tačka 10) i člana 438. stav 2. tačka 3) ZKP vezano za izvođenje i ocenu dokaza odbrane - zdravstvenog kartona okrivljenog pribavljenog od Okružnog zatvora u Novom Sadu, a na koje povrede se u zahtevu branioca okrivljenog takođe ukazuje, jer iste ne predstavljaju dozvoljene zakonske razloge za podnošenje zahteva za zaštitu zakonitosti.

Nadalje, polazeći od ovako izmenjene pravne kvalifikacije dela, Vrhovni kasacioni sud je okrivljenog AA osudio na kaznu zatvora u trajanju od 1 (jedne) godine i 8 (osam) meseci u koju mu se uračunava vreme provedeno u pritvoru od 26.06.2018.godine pa nadalje, kao i vreme provedeno na izvršenju mere bezbednosti obavezno lečenje narkomana i izdržavanju kazne zatvora, nalazeći da je ovako odmerena kazna zatvora srazmerna objektivnoj težini izvršenog krivičnog dela, te olakšavajućim i otežavajućim okolnostima koje su u smislu člana 54. KZ utvrđene na strani okrivljenog u redovnom postupku, stepenu krivice okrivljenog i jačini ugrožavanja zaštićenog dobra, kao i da je izrečena krivična sankcija nužna i dovoljna da se njome ostvari opšta svrha izricanja krivične sankcije iz člana 4. KZ i svrha kažnjavanja iz člana 42. KZ i to kako u odnosu na samog okrivljenog, tako i na planu generalne prevencije.

Iz iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu člana 492. stav 1. tačka 2) ZKP odlučio kao u izreci ove presude.

Zapisničar-savetnik,                                                                                                                 Predsednik veća-sudija,

Snežana Lazin,s.r.                                                                                                                       Nevenka Važić,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić