U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Predraga Trifunovića, predsednika veća, Jelene Borovac i Zvezdane Lutovac, članova veća, u parnici tužilje Republike Srbije – Ministarstva odbrane, Vojno građevinski centar „Beograd“, koju zastupa Direkcija za imovinskopravne poslove iz Beograda, protiv tuženih AA iz ..., BB i VV, obe iz ..., čiji je zajednički punomoćnik Rade Cvijetić, advokat u ..., radi otkaza ugovora o korišćenju stana i iseljenja, odlučujući o reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu broj Gž 2733/14 od 10.12.2014. godine, u sednici veća održanoj 28.12.2016. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužilje izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu broj Gž 2733/14 od 10.12.2014. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Apelacionog suda u Beogradu broj Gž 2733/14 od 10.12.2014. godine je odbijena kao neosnovana žalba tužilje i potvrđena je presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu broj P 51543/10 od 04.10.2013. godine kojom je kao neosnovan odbijen tužbeni zahtev tužilje kojim je tražila da se otkaže ugovor o korišćenju stana broj 1/3591/77 od 03.11.1977. godine zaključen između Direkcije za upravljanje i gazdovanje Vojnim stambenim fondom sa jedne strane i tuženog AA kao nosioca stanarskog prava sa druge strane i da se obavežu tuženi AA, BB i VV da se sa svim licima i stvarima isele iz stana broj ... u ulici ... broj ... u ..., te da ispražnjen stan od svih lica i stvari predaju u posed tužilji. Obavezana je tužilja da tuženima na ime naknade troškova parničnog postupka isplati iznos od 396.000,00 dinara u roku od 15 dana od dana dostavljanja presude.

Protiv pravnosnažne presude Apelacionog suda u Beogradu, tužilja je izjavila blagovremenu reviziju zbog bitne povrede odredaba Zakona o parničnom postupku i zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući pravilnost pobijane presude na osnovu člana 399. Zakona o parničnom postupku (''Službeni glasnik RS'' br. 125/04 i 111/09), koji se primenjuje na osnovu člana 506. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 72/2011 i 55/2014), Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija tužilje nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda parničnog postupka iz člana 361. stav 2. tačka 9. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti. Nije osnovan revizijski navod tužilje da je učinjena bitna povreda postupka iz tačka 12. navedenog člana ZPP (pogrešno označen kao član 374. stav 2. tačka 12. ZPP), jer izreka presude ne protivureči razlozima i nema protivrečnosti o odlučnim činjenicama i razloga presude i sadržini zapisnika.

Prema utvrđenim činjenicama tuženi AA je bio nosilac stanarskog prava u ulici ... broj ... u .... Ugovorom zaključenim sa Direkcijom za izgradnju i rekonstrukciju Beograda je ugovoreno da mu prestane stanarsko pravo na tom stanu i tuženi se obavezao da se sa svim korisnicima stana preseli u jednosoban stan broj ... na ... spratu u ulici ... broj ... u ..., površine 50,88 m2. Potom je Komanda odbrane grada Beograda 16.05.1977. godine donela rešenje kojim je tuženom AA dat na korišćenje opisani stan. Navedeno je da su korisnici stana žena GG i kćeri DD, ĐĐ, EE i ŽŽ. Na osnovu tog rešenja tuženi AA je zaključio ugovor o korišćenju stana sa Direkcijom za upravljanje i gazdovanje vojnim stambenim fondom u kome je navedeno ko će koristiti predmetni stan (žena i četiri ćerke). Tuženi se sa ženom i ćerkama uselio u stan 1977. godine. Ćerka DD se 05.11.1978. godine udala za ZZ, a u braku su dobili ćerke BB, sada BB i VV (drugo i trećetužene). Tuženi se u toku 1978. ili 1979. godine sa suprugom i ćerkama ĐĐ, EE i ŽŽ preselio u ... u kuću koju je gradio sa sinom II. U spornom stanu je ostala da živi ćerka DD, udata ... sa suprugom i kasnije rođenim ćerkama. Ćerka tuženog, DD umrla je 1995. godine, a njen suprug ZZ je umro 2005. godine. U stanu su ostale da žive unuke tuženog AA, BB sa svojim suprugom i ćerkom i tužena VV. Tuženi AA živi u porodičnoj kući u ... površine 80 m2 sa podrumom površine 40 m2 koji je adaptiran u stambeni prostor. Tu kuću je zidao zajedno sa sinom II i njih dvojica su suvlasnici svako u po ½ dela. Sada u kući živi tuženi AA sa suprugom, ćerkom i njenim suprugom i njihovih četvoro dece. Sin II živi u svom delu kuće sa suprugom i njihovih četvoro dece.

Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su odbili tužbeni zahtev jer su utvrdili da se tuženi AA sa porodicom uselio u sporni stan 1977. godine i tako stekao stanarsko pravo. Nakon udaje ćerke DD tuženi se sa suprugom i tri ćerke preselio u porodičnu kuću u ... koju je zidao zajedno sa sinom II, ali koja ne odgovara potrebama tuženog i svih članova njegovog porodičnog domaćinstva.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da su nižestepeni sudovi pravilno primenili član 14. Zakona o stambenim odnosima („Službeni glasnik SRS“ broj“ 29/73) i član 4. Društvenog dogovora o merilima za racionalno korišćenje stana („Službeni list Grada Beograda broj 14/75).

Odredbom člana 14. stav 1. Zakona o stambenim odnosima je propisano da ako nosilac stanarskog prava ili maloletni članovi njegovog porodičnog domaćinstva imaju ili steknu u svojinu porodičnu stambenu zgradu ili stan u određenim naseljenim mestima u opštini, dužan je da sa ostalim korisnicima stana se iseli iz stana koji koristi po ugovoru o korišćenju stana i da se useli u svoj prazan stan, odnosno prazan stan u svojini maloletnog člana porodičnog domaćinstva, ako taj stan odgovara njegovim potrebama i potrebama članova njegovog porodičnog domaćinstva, koji zajedno sa njim stanuju. Prema članu 8. stav 1. istog Zakona kao odgovarajući stan se smatra stan koji uzimajući u obzir sve uslove stanovanja, a naročito veličinu, udobnost i mesto na kome se nalazi, bitno ne pogoršava uslove stanovanja nosioca stanarskog prava koji bi se u taj stan uselio. Prema odredbi člana 4. Društvenog dogovora je propisano da je racionalno iskorišćen stan onaj u kome broj soba odgovara broju korisnika stana.

Tužilja traži iseljenje tuženih iz razloga što se tuženi AA navodno nije uselio u dobijeni stan i da zato nije stekao stanarsko pravo na stanu i zato što je stekao u svojinu porodičnu kuću u ....

Vrhovni kasacioni sud je cenio da je utvrđeno u postupku da se AA u sporni stan uselio 1977. godine sa ženom i sa četvoro dece, a da je stan površine 50,88 m2, što nije bilo odgovarajuće za broj članova domaćinstva. Takođe je utvrđeno da ni površna kuće ne odgovara potrebama brojnog porodičnog domaćinstva tuženog AA. Iz tih razloga je revizijski sud prihvatio opravdanim razlog što se porodica … podelila tako što je jedna ćerka sa porodicom ostala da stanuje u spornom stanu, a tuženi se sa ostalim članovima porodice preselio u kuću i zato je pravilno odbijen tužbeni zahtev tužilje.

Revident ponavlja žalbene razloge da se tuženi AA nije nikada uselio u stan u ulici ... broj ... u ... i da nije ni stekao stanarsko pravo. Revident ovom tvrdnjom osporava pravilnost utvrđene činjenice o useljenju tuženog AA, a zbog čega se revizija ne može izjaviti (član 398. stav 2. ZPP).

Imajući u vidu izloženo, Vrhovni kasacioni sud je ocenio da revizija tužilje nije osnovana, pa je odlučio kao u izreci na osnovu člana 405. stav 1. ZPP.

Predsednik veća - sudija

Predrag Trifunović,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić