Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 3012/2019
23.10.2019. godina
Beograd

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Zvezdane Lutovac, predsednika veća, Jelene Borovac, Branka Stanića, Tatjane Matković Stefanović i dr. Dragiše B. Slijepčevića, članova veća, u parnici iz radnog odnosa tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Miloslav Đurčok, advokat iz ..., protiv tuženog AD za ... ''BB'' ..., koga zastupa Boris Bogdanović, advokat iz ..., radi isplate, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 1206/19 od 10.06.2019. godine, u sednici održanoj 23.10.2019. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 1206/19 od 10.06.2019. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.

ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tuženog, izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 1206/19 od 10.06.2019. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Pravnosnažnom presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 1206/19 od 10.06.2019. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena presuda Osnovnog suda u Zrenjaninu P1 480/18 od 13.02.2019. godine, kojom je usvojen tužbeni zahtev i tuženi obavezan da tužiocu isplati po osnovu naknade troškova za ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora za period od septembra 2015. godine do maja 2017. godine iznose označene u izreci sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom na svaki pojedinačni mesečni iznos naknade od dospelosti do isplate; dok je rešenje o troškovima parničnog postupka preinačeno tako što je zahtev tužioca za naknadu troškova parničnog postupka preko iznosa od 62.057,00 dinara, sa pripadajućom kamatom od izvršnosti do isplate, odbijen kao neosnovan. Zahtev tuženog za naknadu troškova drugostepenog postupka je odbijen.

Protiv pravnosnažne presude doneste u drugom stepenu, tuženi je izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, na osnovu člana 404. ZPP.

Odlučujući o dozvoljenosti izjavljene revizije na osnovu člana 404. stav 2. ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 72/11 ... 55/14) Vrhovni kasacioni sud je našao da nema mesta odlučivanju o reviziji tuženog kao izuzetno dozvoljenoj, jer u konkretnom slučaju ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa i ujednačavanjem sudske prakse, kao ni novim tumačenjem prava, jer je pitanje isplate naknade za ishranu u toku rada i regresa za godišnji odmor, dovoljno razjašnjeno u sudskoj praksi, a obrazloženja pobijanih presuda, za odluku o usvajanju tužbenog zahteva tužioca u skladu su sa postojećom sudskom praksom Vrhovnog kasacikonog suda u tumačenju i primeni materijalnog prava u vezi sa zakonskim razlozima datim za usvajanje tužbenog zahteva, tako da ne postoji potreba za izuzetno dozvoljenom revizijom prvotuženog u smislu člana 404. stav 1. ZPP.

Preuzmite dokument u PDF formatu