Protiv navedene drugostepene presude tužilja je blagovremeno izjavila reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava i pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja.

Tuženi je podneo odgovor na reviziju.

Ispitujući pobijanu drugostepenu presudu u granicama revizijskih navoda, u smislu odredbe člana 408. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da revizija tužilje nije osnovana.

U postupku donošenja drugostepene presude nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prvostepenom presudom Osnovnog suda u Trsteniku razveden je brak tužilje i tuženog i utvrđeno je da će roditeljsko pravo nad njihovom maloletnom decom samostalno vršiti majka, ovde tužilja. U tom delu prvostepena presuda nije bila ni ožalbena, pa nije bila ni predmet odlučivanja u pobijanoj drugostepenoj presudi. Odlučujući o zahtevu tužilje za izdržavanje maloletne dece, prvostepeni sud je utvrdio da su potrebe za izdržavanje za maloletnu GG iznos od oko 22.000,00 dinara mesečno, a za maloletnog VV iznos od 20.000,00 dinara mesečno. Potrebe dece utvrđene su na osnovu iskaza majke, koja je i do tada živela sa decom u zajednici. Prvostepeni sud uredio je i način održavanja kontakta između tuženog i maloletne dece stranaka, sve prema mišljenju i predlogu Centra za socijalni rad Trstenik. Drugostepeni sud je stanovišta da je prvostepeni sud pravilno utvrdio mesečne potrebe maloletne dece i pravilno obavezao tuženog da doprinosi izdržavanju maloletne dece u dosuđenim iznosima. Drugostepeni sud prihvata i ostale razloge na kojima je zasnovana prvostepena odluka kao pravilne i potvrđuje prvostepenu presudu.

Pobijana drugostepena presuda doneta je pravilnom primenom materijalnog prava na utvrđeno činjenično stanje.

Odredbom člana 160. stav 1. Porodičnog zakona propisano je da se izdržavanje određuje prema potrebama poverioca i mogućnostima dužnika izdržavanja, pri čemu se vodi računa o minimalnoj sumi izdržavanja. U stavu 2. iste odredbe predviđeno je na koji način se utvrđuju potrebe poverioca, a na koji način mogućnosti dužnika izdržavanja. U skladu sa navedenom zakonskom odredbom prvostepeni sud je utvrdio mesečne potrebe izdržavanja za maloletnu GG i za maloletnog VV, zajedničku maloletnu decu tužilje i tuženog. U skladu sa utvrđenim mesečnim potrebama dece, tuženi kao dužnik izdržavanja obavezan je da na ime izdržavanja maloletne GG mesečno plaća iznos od 120 evra, a za izdržavanje maloletnog VV iznos od 100 evra, dok bi preostali iznos obezbeđivala majka sa kojom deca i žive. Način održavanja kontakta dece i tuženog sa kojim deca ne žive, određen je na osnovu nalaza i stručnog mišljenja Centra za socijalni rad Trstenik.

U reviziji tužilje ističe se da iznosi koje je tuženi obavezan da plaća na ime izdržavanja maloletnoj deci predstavljaju svega 7,5%, odnosno 6% njegove zarade. Takođe se ističe da zarada tuženog nije utvrđena na pravilan način, kao ni mesečne potrebe dece. Tužolja u reviziji navodi da se sudovi prilikom uređivanja načina održavanja ličnih odnosa tuženog sa decom nisu rukovodili interesima maloletne dece.

Revizijom ne može da se pobija utvrđeno činjenično stanje, shodno odredbi člana 407. stav 2. ZPP. Stoga su nedozvoljeni revizijski navodi kojima se osporava utvrđena visina zarade tuženog i mesečne potrebe dece na ime izdržavanja, budući da predstavljaju utvrđene činjenice. Paušalan je revizijski navod tužilje da se prilikom uređenja ličnih odnosa tuženog sa decom nižestepeni sudovi nisu rukovodili interesima maloletne dece, pa se istim ne dovodi u pitanje pravilnost primenjenog materijalnog prava i to odredbe člana 266. stav 1. Porodičnog zakona.

Iz navedenih razloga, Vrhovni kasacioni sud odbio je reviziju tužilje kao neosnovanu i odlučio kao u izreci, primenom odredbe člana 414. ZPP.

Predsednik veća - sudija

dr Dragiša B. Slijepčević,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić