.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 3093/2024
27.11.2024. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jelice Bojanić Kerkez predsednika veća, Vesne Stanković, Radoslave Mađarov, Zorice Bulajić i Irene Vuković, članova veća, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., koga zastupa Biserka Crnoglavac, advokat iz ..., protiv tuženog JKP Gradsko saobraćajno preduzeće „Beograd“ iz Beograda, koga zastupa Dragan Milovanović, advokat iz ..., radi isplate, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2213/24 od 12.06.2024. godine, u sednici održanoj dana 27.11.2024. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2213/24 od 12.06.2024. godine.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena posebna revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2213/24 od 12.06.2024. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 2497/22 od 13.02.2024. godine, prvim stavom izreke, delimično je usvojen tužbeni zahtev i obavezan tuženi da na ime naknade štete zbog manje isplaćenog toplog obroka u novcu za period od avgusta 2019. godine zaključno sa januarom 2021. godine tužiocu isplati iznos od 33.233,85 dinara, sa pojedinačno označenim mesečnim iznosima i zakonskom zateznom kamatom od dospelosti do isplate. Drugim stavom izreke delimično je usvojen tužbeni zahtev i obavezan tuženi da na ime naknade štete zbog manje isplaćenog toplog obroka u bonovima za period od avgusta 2019. godine zaključno sa januarom 2021. godine tužiocu isplati iznos od 16.803,80 dinara, sa pojedinačno označenim mesečnim iznosima i zakonskom zateznom kamatom od dospelosti do isplate. Trećim stavom izreke obavezan je tuženi da tužiocu naknadi parnične troškove u iznosu od 103.000,00 dinara.Presudom na osnovu odricanja prvim stavom izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev za obavezivanje tuženog na naknadu štete zbog manje isplaćene zarade za period od avgusta 2019. godine do kraja 2021. godine u iznosu od 1.226.654,93 dinara. Drugim stavom izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev za obavezivanje tuženog na naknadu štete zbog manje isplaćenog regresa za period od avgusta 2019. godine do kraja 2021. godine u iznosu od 1.921,71 dinar. Trećim stvom izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev za obavezivanje tuženog da tužiocu na ime naknade štete zbog manje plaćenih doprinosa za penzijsko i invalidsko, zdravstveno i za osiguranje za slučaj nezaposlenosti nadležnim fondovima uplati iznos od 458.710,36 dinara za period od avgusta 2019. godine do kraja 2021. godine.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2213/24 od 12.06.2024. godine odbijena je kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 2497/22 od 13.02.2024. godine u prvom, drugom i trećem stavu izreke.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi je blagovremeno izjavio reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa predlogom da se o reviziji odluči kao o izuzetno dozvoljenoj u smislu člana 404. Zakona o parničnom postupku.
Vrhovni sud je na osnovu člana 404. Zakona o parničnom postupku – ZPP („Službeni glasnik RS“ br 72/11 ... 10/23 – drugi zakon), ocenio da revizija tuženog nije izuzetno dozvoljena.
Prema odredbi člana 404. stav 1. ZPP, revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).
Iz navedenog proizlazi da su zakonom izričito propisani dodatni, posebni uslovi, pod kojima revizijski sud može izuzetno dozvoliti reviziju i odlučiti o ovom pravnom leku i onda kada revizija nije dozvoljena na osnovu člana 403. ZPP.
Isticanje pogrešne primene materijalnog prava predstavlja zakonski razlog za izjavljivanje posebne revizije, isključivo ukoliko zbog pogrešne primene materijalnog prava u drugostepenoj odluci postoji potreba da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse ili novog tumačenja prava.
Pravnosnažnom presudom usvojen je tužbeni zahtev tužioca, kao zaposlenog kod tuženog na isplatu razlike u visini predviđene i isplaćene naknade za troškove ishrane u toku rada koja se isplaćuje u gotovom novcu i isplatu iste razlike koja bi trebalo da se isplaćuje u bonovima, a koja tužiocu nije isplaćena po Kolektivnom ugovoru tuženog.
Prema oceni Vrhovnog suda, u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji tuženog kao izuzetno dozvoljenoj u smislu člana 404. stav 1. ZPP, jer ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse ili novog tumačenja prava, imajući u vidu vrstu spora, sadržinu tražene sudske zaštite, kao i način presuđenja, s obzirom na to da je odluka o osnovanosti tužbenog zahteva zasnovana na primeni odgovarajućih odredbi materijalnog prava i u skladu sa praksom ovoga suda u sličnoj činjenično pravnoj situaciji, gde nije dozvoljeno odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog, kao izuzetno dozvoljenoj i ista odbačena kao nedozvoljena.
Iz navedenih razloga, Vrhovni sud je primenom člana 404. ZPP odlučio kao u stavu prvom izreke.
Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni sud je našao da revizija nije dozvoljena.
Prema članu 441. ZPP, revizija je dozvoljena u parnicama o sporovima o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa.
U sporovima radi novčanog potraživanja iz radnog odnosa dozvoljenost revizije se ocenjuje na osnovu člana 403. stav 3. ZPP.
Dakle, u sporovima radi novčanog potraživanja iz radnog odnosa, revizija je dozvoljena pod istim uslovima, kao i u imovinskopravnim sporovima koji se odnose na novčana potraživanja.
Prema članu 403. stav 3. ZPP, revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Tužba radi isplate je podneta 05.08.2022. godine. Vrednost predmeta spora pobijanog dela na ime glavnog tužbenog zahteva iznosi ukupno 50.037,65 dinara.
Imajući u vidu da se u konkretnom slučaju radi o imovinskopravnom sporu iz radnog odnosa koji se odnosi na novčano potraživanje u kome vrednost predmeta spora pobijanog dela na ime glavnog tužbenog zahteva ne prelazi merodavnu vrednost za dozvoljenost revizije u dinarskoj protivvrednosti od 40.000 evra, to je Vrhovni sud našao da revizija tuženog nije dozvoljena primenom odredbe člana 403. stav 3. ZPP.
Iz navedenih razloga, Vrhovni sud je primenom člana 413. ZPP odlučio kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća – sudija
Jelica Bojanić Kerkez, s.r.
Za tačnost otpravka
Zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
