U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branka Stanića, predsednika veća, Gordane Ajnšpiler Popović i Branislave Apostolović, članova veća, u parnici po tužbi tužioca Društvo za trgovinu i usluge G.p. d.o.o. iz V., koga zastupa punomoćnik V.G., advokat iz B., protiv tužene Gradska opština Rakovica iz Beograda, koju zastupa Javno pravobranilaštvo Gradske opštine Rakovica i JP za upravljanje poslovnim prostorom „Poslovni centar Rakovica“ iz Beograda, koga zastupa punomoćnik R.L., advokat iz B., radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž br. 1175/15 od 22.04.2015. godine, u sednici veća održanoj dana 25.04.2016. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužioca izjavljena protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž br. 1175/15 od 22.04.2015. godine.

ODBIJA SE zahtev drugotuženog za naknadu troškova odgovora na reviziju.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Privrednog suda u Beogradu P br. 1721/2013 od 05.05.2014. godine u stavu prvom izreke odbijen je tužbeni zahtev za obavezivanje tuženih da tužiocu na ime glavnog duga solidarno isplate iznos od 1.159.659,70 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate sa kamatom Evrospke centralne banke počev od 29.03.2012. godine pa do isplate. Stavom drugim izreke obavezan je tužilac da tuženom prvog reda naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 860.000,00 dinara, a tuženom drugog reda u iznosu od 641.000,00 dinara.

Privredni apelacioni sud je pobijanom presudom Pž br. 1175/15 od 22.04.2015. godine, u stavu prvom izreke odbio kao neosnovanu žalbu tužioca i potvrdio prvostepenu presudu Privrednog suda u Beogradu P br. 1721/13 od 05.05.2014. godine. Stavom drugim izreke odbijen je zahtev tuženog JP za upravljanje poslovnim prostorom „Poslovni centar Rakovica“ iz Beograda za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv drugostepene presude, blagovremenu i dozvoljenu reviziju izjavio je tužilac zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Tuženi su podneli odgovore na reviziju sa predlogom da se revizija tužioca odbaci kao nedozvoljena ili ista odbije kao neosnovana.

Drugotuženi je tražio i opredelio troškove za sastav odgovora na reviziju u iznosu od 105.060,00 dinara po AT i taksu za odgovor na reviziju po TT.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u granicama propisanim odredbom člana 408. ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 72/11 ... 55/14) i odlučio da revizija tužioca nije osnovana.

Pobijana presuda nije zahvaćena bitnom povredom odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP jer je u konkretnom slučaju odlučivano u privrednom sporu radi naknade štete koji u smislu člana 1. ZPP spada u sudsku nadležnost. Bitne povrede iz člana 374. stav 2. tačka 6, 8, 10. i 11. ZPP mogu biti revizijski razlog pod uslovom da su isticane u žalbi, odnosno da su učinjene u postupku pred drugostepenim sudom. Navedene bitne povrede tužilac nije isticao u žalbi, već bitne povrede iz člana 374. stav 1. i stav 2. tačka 1, 7. i 12. ZPP, a iste nisu učinjene ni u postupku pred drugostepenim sudom, kao ni relativno bitne povrede iz člana 374. stav 1. ZPP, te ne stoje razlozi za pobijanje drugostepene presude propisani članom 407. stav 1. tačka 2. i 3. ZPP, na koje se tužilac poziva u reviziji.

Predmet tužbenog zahteva u ovom sporu je naknada štete u vidu izgubljene dobiti koja po navodima tužioca nastala iz razloga što su tuženi sa privrednim društvom M. T. d.o.o. iz B., zaključili ugovor čiji predmet predstavlja gasifikacija na teritoriji Gradske opštine Rakovica i time sprečili tužioca da ostvari utuženi iznos dobiti, na osnovu Protokola i ugovora prethodnog zaključenog sa tuženima.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju tužilac je kao suizvođač radova sa tuženom Gradskom opštinom Rakovica, kao izvođačem radova dana 20.05.2005. godine zaključio Protokol o načinu i uslovima priključenja na prirodni gas domaćinstava, komunalnih objekata i objekata male privrede na teritoriji Rakovice sa nadoknadom, za JP Poslovni prostor Rakovica, nakon čega su tužilac i drugotuženi 07.07.2005. godine zaključili Ugovor koji za predmet ima regulisanje međusobnih odnosa ugovornih strana nastalih po osnovu realizacije poslova programa gasifikasije na teritoriji opštine Rakovica. Tužilac i tuženi drugog reda su 10.10.2005. godine zaključili aneks ugovora koji je imao za predmet uvođenje mašinskomontažnih i građevinskih radova na izgradnji distributivne gasovodne mreže, u dužini od 3.310 metara i 325 kućnih gasovodnih priključaka na lokaciji Miljakovac 1 saglasno Ugovoru i Protokolu. Protokol od 20.05.2005. godine zaključen je na određeno vreme od momenta zaključenja do 2008. godine sa mogućnošću da se produži posebnim aneksom, ali isti nije produžavan. Gradska opština Rakovica kao učesnik u izgradnji, JP „Srbija gas“ iz N.S. kao investitor i M. T. d.o.o. iz B. kao strateški partner zaključili su 29.03.2012. godine ugovor o poslovnotehničkoj saradnji na gasifikaciji opštine Rakovica čime su po navodima tužbe tuženi sprečili tužioca da ostvari utuženi iznos dobiti.

Kod ovako utvrđenih činjenica, te činjenice da nijednom odredbom protokola i ugovora nije predviđeno ekskluzivno pravo tužioca da na teritoriji opštine Rakovica, u spornom periodu uključujući i period kada su tuženi zaključili ugovor sa trećim licem, izvodi radove na gasifikaciji opštine, pravilno su nižestepeni sudovi primenili materijalno pravo, odredbe člana 154. i 189. stav 3. ZOO kada su odbili tužbeni zahtev, tim pre što je vreme na koji je zaključen Protokol isteklo pre nego što je ugovor o poslovnotehničkoj saradnji sa trećim licem zaključen, pri čemu tuženi drugog reda nije ni bio ugovorna strana u tom ugovornom odnosu sa trećim licem. Na osnovu izloženog, te pravilnom primenom pravila o teretu dokazivanja iz člana 228. i 231. ZPP, jer tužilac nije dokazao da je osnovano mogao ostvariti dobit koju potražuje kao naknadu štete od tuženih, pravilno je drugostepeni sud odbio žalbu tužioca i potvrdio prvostepenu odluku kojom je odbijen tužbeni zahtev, dajući pri tome razloge koje u svemu prihvata i revizijski sud.

Revizijom tužioca ponavljaju se žalbeni navodi koje drugostepeni sud cenio i za odbijanje istih dao jasne i prihvatljive razloge, te Vrhovni kasacioni sud neće detaljno obrazlagati revizijsku presudu, jer se obrazlaganjem iste ne bi postiglo novo tumačenje prava niti doprinelo ujednačenom tumačenju prava.

Na osnovu izloženog Vrhovni kasacioni sud je primenom člana 414. ZPP odlučio kao u stavu prvom izreke revizijske presude.

Na osnovu ovlašćenja iz člana 165. stav 1. ZPP u vezi sa članom 154. odbijen je zahtev drugotuženog za naknadu troškova odgovora na reviziju, jer se ne radi o troškovima potrebnim radi vođenja parnice, te je odlučeno kao u rešenju sadržanom u stavu drugom izreke revizijske presude.

Predsednik veća-sudija

Branko Stanić, s.r.