Pobijana presuda je doneta bez bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, na koju u revizijskom postupku sud pazi po službenoj dužnosti. Bez uticaja su navodi revidenta da mu odluka prvostepenog suda o nastavku postupka od 24.01.2019. godine nije uručena, odnosno da je uručena punomoćniku kome je prethodno tuženi otkazao punomoćje, te da je na taj način tuženom onemogućeno pravo na izjavljivanje pravnog leka protiv tog rešenja. Ovo iz razloga što na ovaj način tuženi ukazuje na bitnu povredu postupka iz člana 374. stav 2. tačka 7. Zakona o parničnom postupku, koja povreda ne može biti razlog za izjavljivanje revizije u smislu člana 407. stav 1. tačka 2. Zakona o parničnom postupku. Osim toga, ova povreda na koju se u reviziji ukazuje, nije učinjena pred drugostepenim sudom, pa i iz tog razloga ne može biti predmet ocene u revizijskom postupku. Dalje, ukazivanjem u reviziji da je drugostepeni sud odluku doneo pozivajući se na odluku iz predmeta Privrednog suda u Beogradu P 7488/15, a da prethodno nije izvršio uvid u isti, mimo glavne rasprave, da se pozvao na revizijsku odluku Prev 266/2017 bez uvida u istu, a da nije izvršen uvid u druge odluke koje tuženi smatra bitnim, svode se na pobijanje pravilnosti utvrđenog činjeničnog stanja na osnovu kog je presuda doneta, koji razlozi ne predstavljaju dozvoljen osnov za izjavljivanje revizije u smislu člana 407. Zakona o parničnom postupku. Šta više, na iste okolnosti je tuženi ukazivao u žalbi protiv prvostepene presude, kao na bitnu povredu odredaba parničnog postupka učinjenu pred prvostepenim sudom. Prvostepeni sud je odbio predlog za prekid postupka do okončanja parnice P 3752/2010, te kao procesna odluka prvostepenog suda, ne može biti predmet preispitivanja u revizijskom postupku.

Pobijanom presudom pravnosnažno je odlučeno o tužbenom zahtevu po tužbi koju je tužilac podneo 01.08.2014. godine.

Odluka je doneta na osnovu činjeničnog stanja utvrđenog od strane prvostepenog suda, prema kome je rešenjem Agencije za privredne registre BD- 57297/14 od 04.07.2014. godine, u Registru privrednih subjekata registrovan Institut za nauku i razvoj novih tehnologija DOO Beograd – Zvezdara, ovde tuženi, sa podatkom da je njegov osnivač Public Sonsulting AD Beograd – Zvezdara, sa osnivačkim ulogom od 3.457.877,39 dinara. Upis osnivanja tuženog izvršen je na osnovu Odluke o osnivanju od 27.06.2014. godine koju je doneo Public Sonsulting AD Beograd - Zvezdara, u kojoj je u članu 5. i 6. navedeno da ukupan upisan i unet nenovčani ulog, osnovni kapital tuženog iznosi 3.457.877,39 dinara, a da se on sastoji od celokupnih osnivačkih prava koje osnivač tuženog, društvo Public Consulting AD Beograd – Zvezdara poseduje u Institutu za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo Beograd, koje pravo je upisano u registru Privrednog suda u Beogradu 25.06.2014. godine, u reg.ul. br. 5-433-00 PS Beograd. Iz presude Vrhovnog kasacionog suda Prev 266/2017 od 12.04.2018. godine utvrđeno je da je po tužbi ovde tužioca pravnosnažno presuđeno tako što je utvrđeno da je tužilac osnivač Instituta za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo Beograd sa udelom od 100%. Pravnosnažnim rešenjem Privrednog suda u Beogradu Fi 657/2018 od 05.10.2018. godine je upisana promena osnivača Instituta za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo tako da je upisan kao osnivač ovde tužilac, sa 100% udela. Utvrđeno je i da je Sporazumom o udelu državne svojine u sredstvima koje koristi Institut za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo zaključenim 07.12.2006. godine između tužioca i navedenog Instituta utvrđeno da je udeo državne svojine ovde tužioca u sredstvima koja koristi Institut 100%.

Prema iznetom utvrđenom činjeničnom stanju pobijana presuda je pravilna, doneta je pravilnom primenom materijalnog prava.

Pravilno nižestepeni sudovi obrazlažu da je tužbeni zahtev za utvrđenje ništavosti registracije osnivanja tuženog utemeljen u odredbi člana 33. stav 1. Zakona o postupku registracije u Agenciji za privredne registre („Sl. glasnik RS“ br. 99/11 i 83/14), jer je utvrđena činjenica da je tužilac vlasnik 100% udela u Institutu za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo Beograd i činjenica da je imovina kojom posluje taj Institut u državnoj svojini tužioca, u celosti. Samim tim, osnivač ovde tuženog nije mogao kao osnivački ulog uneti osnivačka prava u Institutu za molekularnu genetiku i genetičko iženjerstvo Beograd, jer u momentu donošenja odluke o osnivanju tuženog, ta prava nije ni posedovao, pa je neistinita činjenica na osnovu koje je izvršena registracija tuženog.

Neosnovan je stav revidenta da su povređene odredbe o nužnom suparničarstvu, odnosno da je tužbom morao biti obuhvaćen i Public Consulting AD Beograd kao osnivač tuženog. To nije tako upravo prema odredbi člana 33. Zakona o postupku registracije u Agenciji za privredne registre, kojom je uređena tužba za utvrđenje da je registracija osnivanja privrednog društva ništava, iz čega proizlazi zaključak da se tužba podnosi protiv privrednog društva čija se registracija osnivanja pobija. Ne stoji tvrdnja revidenta da u momentu osnivanja tuženog nisu bili neistiniti podaci o osnivačkom ulogu, na osnovu kojih je registracija izvršena, imajući u vidu da je u tom trenutku Public Consulting AD Beograd bio registrovan kao osnivač Instituta za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo. To nije tako, s obzirom na Sporazum o udelu državne svojine u sredstvima koja koristi Institut za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo i zaključak Vlade Republike Srbije o državnoj svojini tužioca na sredstvima koja koristi Institut, iz 2006. Dakle, sredstva koja su činila osnovni kapital Instituta za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo nisu imala poreklo u osnivačkom ulogu Public Consulting AD Beograd, niti je on imao ulog na osnovu kog je stekao udeo i osnivačka prava u tom Institutu.

Iz iznetog je pravilan i stav drugostepenog suda da za neistinitost podatka pri registraciji osnivanja tuženog nije od značaja kada je Republika Srbija upisana u registar kao osnivač Instituta za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo Beograd.

Revident je ukazao na odluku prvostepenog suda kojom je odbio predlog tuženog za prekid postupka do okončanja parnice P 3752/2010, u kojoj se odlučuje o zahtevu da sud utvrdi da su apsolutno ništavi i ne proizvode pravno dejstvo Zaključak Vlade Republike Srbije od 23.11.2006. godine i Sporazum o udelu državne svojine u sredstvima koje koristi Institut za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo od 07.12.2006. godine. Međutim, ne radi se o prethodnom pravnom pitanju u smislu člana 12. Zakona o parničnom posutpku, već o činjenici o imovinskom statusu kapitala Instituta za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo, koju činjenicu je prvostepeni sud utvrdio u ovoj parnici.

U momentu osnivanja tuženog, postupak registracije, evidentiranja i objavljivanja podataka i dokumenata koji su, u skladu sa posebnim zakonom, predmet registracije, evidencije i objavljivanja u registrima i evidencijama koje vodi Agencija za privredne registre (u daljem tekstu: Agencija), kao i druga pitanja od značaja za registraciju, evidenciju i objavljivanje, uređeni su Zakonom o postupku registracije za privredne registre u Agenciji za privredne registre („Službeni glasnik RS“ br 99/2011, 83/2014). Odredbom člana 33. stav 1. istog zakona propisano je da lice koje ima pravni interes može tužbom zahtevati utvrđenje da je registracija o osnivanju privrednog društva ništava, između ostalog, ako je registracija izvršena na osnovu lažnog dokumenta, dokumenta izdatog u nezakonito sprovedenom postupku ili dokumenta sa neistinitim činjenicama (tačka 2).

Upravo je tužilac u ovom postupku iniciranom blagovremeno podnetom tužbom, pozivom na citiranu zakonsku odredbu, dokazao da je registracija osnivanja tuženog izvršena na osnovu neistinitih činjenica, koje su sadržane u Odluci o osnivanju koju je doneo osnivač tuženog Public Consulting AD Beograd, a tiču se osnivačkih prava navedenog društva u Institutu za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo.

Činjenično stanje prvostepeni sud pravilno zasniva na izvedenim dokazima, presudi Vrhovnog kasacionog suda Prev 266/2017 od 12.04.2018. godine, kojom je utvrđeno da je tužilac vlasnik 100% udela u Institutu za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo, te da navedeno društvo nema drugih vlasnika, Zaključku Vlade RS br. 46-10013/2006 od 23.11.2006. godine, koji je kasnije pretočen u Sporazum o udelu državne svojine u sredstvima koje koristi Institut za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo Beograd, koji je zaključen 07.12.2006. godine između Republike Srbije i Instituta za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo, koji pravni akti su postojali i u momentu osnivanja tuženog.

Samim tim, kako je napred rečeno, podatak da je osnivački ulog osnivača tuženog njegovo osnivačko pravo u Institutu za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo Beograd, svakako nije bio istinit u momentu osnivanja tuženog, nevezano od toga da li se tužilac smatra jedinim osnivačem Instituta za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo od samog osnivanja (1985. godine), ili od nekog kasnijeg datuma.

Kako je utvrđeno da ne stoje za osnovane razlozi pobijanja presude zbog kojih je revizija izjavljena, kao ni razlozi na koje sud pazi po službenoj dužnosti koji bi vodili neporavilnosti pobijane presude, Vrhovni kasacioni sud je primenom člana 414. stav 1. ZPP doneo odluku kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Branko Stanić, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić