U IME NARODA

Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branka Stanića, predsednika veća, Tatjane Matković Stefanović i Tatjane Đurica, članova veća, u pravnoj stvari tužioca „IG-SISTEM“ d.o.o. Vranje, ul. Dobrivoja Stankovića br. 8, koga zastupa punomoćnik Aleksandar Cvetanović, advokat iz ..., protiv tuženog „MILALUXURY d.o.o. Vranje, ul. Cara Dušana br. 3, koga zastupa punomoćnik Mladen Vasić, advokat iz ..., radi duga, vrednost predmeta spora 24.253.119,32 dinara, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž 6137/23 od 28.12.2023. godine u sednici veća održanoj dana 05.03.2025. godine, doneo je:

P R E S U D U

ODBIJA SE revizija tuženog izjavljena protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž 6137/23 od 28.12.2023. godine, kao neosnovana.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Privrednog suda u Leskovcu P 470/2022 od 14.11.2023. godine, ispravljenom rešenjem Privrednog suda u Leskovcu P 470/2022 od 30.11.2023. godine, u stavu I izreke ukinuto je rešenje o izvršenju Privrednog suda u Leskovcu IIv. br. 374/22 od 13.05.2022. godine, u celini. Stavom II izreke, obavezan je tuženi, da tužiocu, na ime duga za izvedene radove na izgradnji stambeno poslovnog objekta u ..., u ul. ... ... po ispostavljenim građevinskim situacijama isplati iznos od 24.253.119,32 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom bliže opisano u izreci presude. U stavu III izreke, obavezan je tuženi da tužiocu naknadi parnične troškove u iznosu od 1.549.307,75 dinara.

Presudom Privrednog apelacionog suda Pž 6137/23 od 28.12.2023 godine, odbijena je kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena presuda Privrednog suda u Leskovcu P 470/2022 od 14.11.2023. godine, ispravljena rešenjem Privrednog suda u Leskovcu P 470/2022 od 30.11.2023. godine. Odbijen je kao neosnovan zahtev tužioca za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv presude Privrednog apelacionog suda Pž 6137/23 od 28.12.2023. godine tuženi preko punomoćnika iz reda advokata je blagovremeno izjavio reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni sud je ispitao pobijanu drugostepenu presudu u skladu sa odredbom člana 408. Zakona o parničnom postupku („Sl. glasnik RS“ 72/11...10/23) i zaključio da revizija tuženog nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, niti povreda iz ta stava 1. ovog člana u vezi sa primenom člana 396. stav 1. Zakona o parničnom postupku, na koju se neosnovano u reviziji ukazuje. Drugostepeni sud je cenio žalbene navode tuženog i dao jasno obrazloženje u odluci, zašto nije prihvatio navode žalbe.

Predmet tužbenog zahteva je novčano potraživanje tužioca prema tuženom na ime izvedenih građevinskih radova u iznosu od 24.253.119,32 dinara, na ime neplaćene 9, 10, 11, 12. i 13. privremene situacije i okončane situacije, sa pripadajućom kamatom.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac, kao izvođač radova i tuženi, kao investitor bili su u poslovnom odnosu po osnovu ugovora o izvođenju građevinskih radova br. .../... od 15.04.2019. godine. Predmet ugovora između ugovornih strana je izvođenje građevinskih radova na izgradnji poslovno stambenog objekta u ..., u ulici ... ..., u svemu prema usaglašenoj ponudi tužioca kao izvođača radova br. .../... od 03.04.2019. godine. Obim, vrsta i kvalitet radova određeni su projektnom dokumentacijom i ponudom. Vrednost radova ugovorena je u ukupnom iznosu od 61.750.021,55 dinara bez PDV-a, odnosno 74.100.025,86 dinara sa PDV-om, dok će se prema članu 3 ugovora, konačna vrednost ugovorenih radova utvrditi obračunom na osnovu obima izvršenih radova uz primenu ugovorenih jediničnih cena. Radovi koji nisu obuhvaćeni ugovorom i projektnom dokumentacijom, izvodiće se na osnovu zahteva naručioca i usvojene dopunske ponude izvođača. Ugovorom u članu 19. određeno je da se izvođač obavezuje da za neopravdano kašnjenje u izvršenju ugovorenih radova plati naručiocu na ime ugovorne kazne 0,5% od vrednosti radova za svaki dan kašnjenja, s tim da ukupno obračunata ugovorna kazna ne može preći iznos od 5% od ukupne ugovorene vrednosti radova. Tužilac je ispostavio tuženom privremene situacije i okončanu situaciju, na osnovu kojih se zasniva potraživanje koje je predmet zahteva, koje je tuženi kao investitor uredno primio i potpisom i pečatom overio bez primedbi.

Prvostepeni sud, radi utvrđivanja visine potraživanja - vrednosti izvedenih građevinskih radova, (obim, vrsta, količina izvedenih radova, procenat i kvalitet izvedenih radova), izveo je dokaz veštačenjem od strane veštaka građevinske struke i veštaka ekonomsko finansijske struke i utvrdio da je tužilac, ispunio sve ugovorne obaveze i izveo i dodatne radove sve to u obimu od 111,37%, a da je neopravdano kasnio sa izvođenjem radova ukupno 9 dana. Tuženi nije isplatio cenu za izvedene radove koja je određena u privremenim situacijama i okončanoj situaciji, kao i cenu na ime dodatnih radova, što sve ukupno, bez neopravdanog kašnjenja u izvođenju radova prema nalazu veštaka ekonomsko finansijske struke iznosi 24.253.119,32 dinara bez PDV-a. Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja provstepeni sud je primenom člana 262. stav 1. i 630. Zakona o obligacionim odnosima, obavezao tuženog da tužiocu isplati na ime glasvnog duga iznos od 24.253.119,32 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom u skladu sa odredbom člana 277. Zakona o obligacionim odnosima, počev od dospelosti svakog pojedinačnog iznosa po ispostavljenim građevinskim situacijama i počev od dana presuđenja, dana 14.11.2023. godine, u odnosu na iznos od 358.148,29 dinara, pa do konačne isplate.

Drugostepeni sud nalazi da je prvostepeni sud je na pravilno i potpuno utvrđeno činjenično stanje, pravilno primenio materijalno pravo i doneo zakonitu odluku, te je odbio žalbu tuženog kao neosnovanu.

Prema oceni Vrhovnog suda, navodi revizije su neosnovani.

Kao što je prethodno navedeno, stranke su bile u poslovnom odnosu po osnovu ugovora o izvođenju građevinskih radova br. .../... od 15.04.2019. godine, tužilac kao izvođač radova i tuženi kao naručilac. Prema ugovoru tužilac se obavezao da izvede građevinske radove u izgradnji poslovno stambenog objekta u ..., u ulici ... ..., u svemu prema usaglašenoj ponudi tužioca kao izvođača radova br. .../... od 03.04.2019. godine, a tuženi je dužan da mu za to plati ugovorenu cenu. Tužilac je ispunio sve ugovorne obaveze i izveo dodatne radove, sve u obimu od 111,37%, a neopravdano je kasnio sa izvođenjem radova ukupno 9 dana. Tuženi nije isplatio cenu za izvedene radove koja je iskazana u privremenim situacijama i okončanoj situaciji, kao i cenu na ime dodatnih radova, što ukupno, a umanjeno za neopravdano kašnjenje u izvođenju radova, prema nalazu veštaka građevinske struke i ekonomsko finansijske struke iznosi 24.253.119,32 dinara bez PDV-a.

Tuženi reviziju zasniva na navodima da prilikom donošenja pobijane odluke nije cenjeno, da nema pisane saglasnosti tuženog kao investitora na dopunske ponude, što je uslov za priznavanje dodatnih radova, pa se zbog toga ističu i primedbe na nalaz veštaka i na sadržinu i iznose navedene u privremenim situacijama i okončanoj situaciji, čime se ukazuje na pogrešnu ocenu dokaza, a u suštini se revizija izjavljuje zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja.

Revizija se ne može izjaviti zbog pogrešno i nepoptuno utvrđenog činjeničnog stanja, što je izričito propisano odredbom člana 407. Zakona o parničnom postupku. Pored toga, potrebno je naglasiti da je drugostepeni sud dao jasan odgovor na žalbene navode tuženog kao investitora, pa je u obrazloženju pobijane odluke naveo da je tuženi dao usmenu saglasnost na konstatovano uvećanje količina armature u odnosu na ponudu i da je evidentirano da je tuženi dao saglasnost na osnovu ponude za termo - izolaterske i hidro - izolaterske radove, a što sve proizlazi iz građevinskih knjiga, da u građevinskim knjigama nisu evidentirave primedbe na kvalitet izvedenih radova, da je cena određena i iskazana u privremenim i okončanoj situaciji i da su privremene i okončana situacija potpisane bez primedbi od strane tuženog kao investitora i nadzornog organa, te je na osnovu navedenih isprava i nalaza i mišljenja veštaka utvrđena visina potraživanja tužioca i obavezan tuženi da u skladu sa odredbom člana 630. stav 1. Zakona o obligacionim odnosima, plati tužiocu cenu za izvedene radove. Prema tome, neosnovano se u reviziji ističe da je pobijana drugostepena odluka doneta pogrešnom primenom materijalnog prava.

Vrhovni sud nije cenio sadržinu podneska tuženog sa prilozima koji su dostavljeni sudu 14.06.2024. godine sa razloga što je navedeni podnesak sa prilozima, dostavljen nakon proteka roka koji je određen za izjavljivanje revizije.

Na osnovu svega izloženog, Vrhovni sud je primenom procesnih ovlašćenja iz člana 414. Zakona o parničnom postupku, odlučio kao u izreci presude.

Predsednik veća-sudija

Branko Stanić,s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković