Presudom Višeg suda u Vranju Gž 1935/20 od 24.11.2021. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tuženog JP „Vodovod“ iz Vladičinog Hana i prvostepena presuda potvrđena u stavu 1. izreke, u delu kojim je u odnosu na prvotuženog odlučeno o naknadi nematerijalne štete za pretrpljene fizičke bolove u iznosu od 20.000,00 dinara sa zatraženom kamatom i u pogledu naknade materijalne štete sa dosuđenom kamatom. Stavom drugim izreke, preinačena je prvostepena presuda u stavu 2. izreke, u delu kojim je u odnosu na prvotuženog odbijen deo zahteva za naknadu štete za pretrpljene fizičke bolove, tako što je obavezan tuženi JP „Vodovod“ iz Vladičinog Hana da tužilji AA iz ... pored iznosa od 20.000,00 dinara, dosuđenog po navedenom osnovu stavom 1. izreke prvostepene presude, plati još iznos od 10.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.07.2020. godine, kao dana prvostepenog presuđenja, pa do isplate, dok je preostali deo zahteva tužilje za naknadu štete za pretrpljene fizičke bolove u odnosu na prvotuženog, od ukupno dosuđenog iznosa od 30.000,00 dinara pa do zatraženog iznosa od 40.000,00 dinara ili za iznos od 10.000,00 dinara sa zatraženom kamatom, odbijen kao neosnovan. Stavom trećim izreke, preinačena je prvostepena presuda u stavu 1. izreke, u delu kojim je u odnosu na prvotuženog odlučeno o naknadi štete za pretrpljeni strah, tako što je obavezan tuženi JP „Vodovod“ iz Vladičinog Hana da tužilji AA iz ... plati na ime naknade nematerijalne štete za pretrpljeni strah iznos od 15.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.07.2020. godine do isplate, dok je deo zahteva tužilje u odnosu na prvotuženog po navedenom osnovu, od iznosa od 15.000,00 dinara priznatog ovom presudom, pa do iznosa od 20.000,00 dinara, dosuđenog stavom 1. izreke prvostepene presude ili za iznos od 5.000,00 dinara sa zatraženom kamatom, odbijen kao neosnovan. Stavom četvrtim izreke, odbijena je kao delimično neosnovana žalba tužilje AA iz ... i prvostepena presuda potvrđena u stavu 2. izreke, u delu kojim je u odnosu na tuženog JP „Vodovod“ iz Vladičinog Hana odbijen deo zahteva tužilje za naknadu štete za pretrpljeni strah u iznosu od 20.000,00 dinara sa kamatom. Stavom petim izreke, preinačena je prvostepena presuda u stavu 3. izreke, tako što je obavezana tužena Opština Vladičin Han da tužilji AA iz ..., solidarno sa tuženim JP „Vodovod“ iz Vladičinog Hana, plati na ime naknade nematerijalne štete za pretrpljene fizičke bolove iznos od 30.000,00 dinara, a za pretrpljeni strah iznos od 15.000,00 dinara, sve sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.07.2020. godine, kao dana prvostepenog presuđenja, pa do isplate, te da tužilji plati solidarno sa prvotuženim na ime naknade materijalne štete iznos od 1.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 28.12.2017. godine do isplate, dok je deo zahteva tužilje u odnosu na tuženu Opštinu Vladičin Han za naknadu nematerijalne štete za fizičke bolove za iznos od 10.000,00 dinara i za naknadu nematerijalne štete za pretrpljeni strah za iznos od 25.000,00 dinara sa traženom kamatom, odbijen kao neosnovan. Stavom šestim izreke, preinačena je odluka o troškovima postupka sadržana u stavu 4. izreke prvostepene presude, tako što su obavezani tuženi da tužilji solidarno plate na ime naknade troškova parničnog postupka iznos od 67.900,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti do isplate. Stavom sedmim izreke, obavezani su tuženi da tužilji solidarno naknade troškove postupka po žalbi u iznosu od 19.400,00 dinara.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužena Opština Vladičin Han je izjavila blagovremenu reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu odredbe člana 410. stav 2. tačka 5, u vezi člana 479. stav 6. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je ocenio da je revizija nedozvoljena.

Odredbom člana 468. stav 1. ZPP, propisano je da se sporovima male vrednosti smatraju sporovi u kojima se tužbeni zahtev odnosi na potraživanje u novcu koje ne prelazi dinarsku protivvrednost 3.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, dok je stavom 4. istog člana propisano da se kao sporovi male vrednosti smatraju i sporovi u kojima predmet tužbenog zahteva nije novčani iznos, a vrednost predmeta spora koju je tužilac u tužbi naveo ne prelazi iznos iz stava 1. ovog člana. Protiv odluke drugostepenog suda kojom je odlučeno u sporu male vrednosti revizija nije dozvoljena, jer je tako propisano odredbom člana 479. stav 6. istog zakona.

Tužbu radi naknade štete tužilja je podnela 12.02.2018. godine, a vrednost predmeta spora je 81.000,00 dinara.

Pobijanom drugostepenom presudom odlučeno u sporu male vrednosti, jer vrednost predmeta spora ne prelazi dinarsku protivvrednost 3.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, pa revizija tužene nije dozvoljena, na osnovu odredbe člana 479. stav 6. Zakona o parničnom postupku.

Iz izloženih razloga, Vrhovni kasacioni sud je odluku kao u izreci doneo primenom odredbe člana 413. Zakona o parničnom postupku.

Preinačenje prvostepene presude je bez uticaja na primenu odredbe o dozvoljenosti iz člana 403. stav 2. tačka 2. ZPP, jer se navedena odredba može primeniti samo kad se primenjuje opšti režim dopuštenosti ovog pravnog leka, ali ne i u sporovima u kojima je posebnom odredbom ovog zakona (ZPP) ili posebnim zakonom, određeno da revizija protiv odluke u toj vrsti spora nije dozvoljena, kao u konkretnom slučaju.

Predsednik veća - sudija

Dobrila Strajina, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić