.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 14150/2022
19.01.2023. godina
Beograd
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Marine Milanović, predsednika veća, Jelice Bojanić Kerkez, Vesne Stanković, Branislava Bosiljkovića i Branke Dražić, članova veća, u parnici tužilje AA iz sela ..., ..., čiji su punomoćnici Novica Jovanović i Boban Matić, advokati iz ..., protiv tužene Nacionalne službe za zapošljavanje Republike Srbije – Filijala Kragujevac, čiji je punomoćnik Ljiljana M. Conić, advokat iz ..., radi duga, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Kragujevcu Gž 1889/21 od 24.05.2021. godine, u sednici održanoj 19.01.2023. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužene, izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Kragujevcu Gž 1889/21 od 24.05.2021. godine, kao o izuzetno dozvoljenoj.
ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tužene izjavljena protiv presude Višeg suda u Kragujevcu Gž 1889/21 od 24.05.2021. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Kragujevcu P 8781/15 od 21.05.2018. godine, prvim stavom izreke, delimično je usvojen tužbeni zahtev i obavezana tužena da tužilji na ime manje isplaćene novčane naknade za slučaj nezaposlenosti za period od 01.04.2013. godine do 01.04.2014. godine isplati iznos od 4.151,95 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 20.09.2017. godine, kao dana veštačenja do isplate i na ime zakonske zatezne kamate od dospeća do 20.09.2017. godine, kao dana veštačenja, iznos od 2.358,11 dinara obračunate na glavni iznos neisplaćenog dela novčane naknade za slučaj nezaposlenosti. Stavom drugim izreke, odbijen je deo tužbenog zahteva tužilje za razliku od dosuđenog iznosa iz stava prvog izreke do traženog iznosa na ime manje isplaćene novčane naknade za slučaj nezaposlenosti za period od 01.04.2013. godine do 01.04.2014. godine kao neosnovan. Trećim stavom izreke, delimično je usvojen tužbeni zahtev i obavezana tužena da tužilji na ime zakonske zatezne kamate od dospeća do 20.09.2017. godine, kao dana veštačenja plati iznos od 2.358,11 dinara, obračunat na glavni dug neisplaćenog dela novčane naknade za slučaj nezaposlenosti za period od 01.04.2013. godine do 01.04.2014. godine. Stavom četvrtim izreke, odbijen je deo tužbenog zahteva za razliku od dosuđenog iznosa iz stava trećeg izreke do traženog iznosa na ime zakonske zatezne kamate od dospeća do 20.09.2017. godine, kao dana veštačenja, i to za iznos od 16.395,51 dinar, kao neosnovan. Stavom petim izreke, obavezana je tužena da tužilji naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 13.715,26 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Presudom Višeg suda u Kragujevcu Gž 1889/21 od 24.05.2021. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u stavu prvom, trećem i petom izreke.
Protiv pravnosnažne drugostepene presude, tužena je blagovremeno izjavila reviziju,zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa predlogom da se o reviziji odlučuje primenom člana 404. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11...18/20), radi ujednačavanja sudske prakse i razmatranja pravnih pitanja u interesu građana.
Prema odredbi člana 404. stav 1. ZPP, revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako Vrhovni kasacioni sud oceni da je to potrebno radi razmatranja pravnih pitanja od opšteg interesa ili pravnih pitanja u interesu ravnopravnosti građana, odnosno radi ujednačavanja sudske prakse ili novog tumačenja prava.
Imajući u vidu sadržinu presuda nižestepenih sudova o primeni materijalnog prava na utvrđeno činjenično stanje kod ocene o pravu tužioca da potražuje utvrđeni iznos manje isplaćene naknade za određeni period nezaposlenosti, sa pripadajućom kamatom, Vrhovni kasacioni sud je našao da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi iz člana 404. ZPP za odlučivanje o posebnoj reviziji tužene, jer ne postoji potreba za ujednačavanjem sudske prakse u ovoj vrsti spora. Takođe, nema potrebe za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, kao ni potrebe za novim tumačenjem prava, zbog čega je odlučeno kao u prvom stavu izreke.
Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je ocenio da revizija nije dozvoljena.
Odredbom člana 468. stav 1. i 4. ZPP, propisano je da se sporovima male vrednosti smatraju sporovi u kojima se tužbeni zahtev odnosi na potraživanje u novcu koje ne prelazi dinarsku protivvrednost 3.000 evra po srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe, kao i sporovi u kojima predmet tužbenog zahteva nije novčani iznos, a vrednost predmeta spora koju je tužilja u tužbi navela ne prelazi iznos iz stava 1. ovog člana (član 33. stav 2).
Odredbom člana 479. stav 6. ZPP propisano je da protiv odluke drugostepenog suda kojom je odlučeno u sporu male vrednosti revizija nije dozvoljena.
Tužba u ovoj pravnoj stvari podneta je 10.12.2015. godine, radi duga. Vrednost predmeta spora je 52.957,98 dinara i postupak je vođen po pravilima o sporu male vrednosti. Prvostepena presuda doneta je 21.05.2018. godine. Drugostepena presuda doneta je 24.05.2021. godine.
Kako je pobijanom drugostepenom presudom odlučeno u sporu male vrednosti u kome je prema članu 479. stav 6. ZPP isključeno pravo na izjavljivanje revizije, to revizija tužene nije dozvoljena.
Na osnovu člana 413. ZPP, odlučeno je kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća - sudija
Marina Milanović,s.r.
Za tačnost otpravka
upravitelj pisarnice
Marina Antonić
