Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev 15600/2024
19.09.2024. godina
Beograd

Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija Dragane Marinković, predsednika veća, Zorice Bulajić, Irene Vuković, Vesne Stanković i Radoslave Mađarov, članova veća, u parnici tužioca JKP „Komrad“ Vranje, čiji je punomoćnik Vlado Vuković, advokat iz ..., protiv tuženog AA iz ..., čiji je punomoćnik Dragan Stojanović, advokat iz ..., radi duga, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1601/23 od 22.04.2024. godine, u sednici održanoj 19.09.2024. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1601/23 od 22.04.2024. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog izjavljena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1601/23 od 22.04.2024. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Vranju P 1973/17 od 04.08.2022. godine, koja je ispravljena rešenjem istog suda pod istim brojem od 06.06.2023. godine, stavom prvim izreke, održan je na snazi u celosti zaključak javnog izvršitelja Stanka Filipovića IVK 4338/13 od 27.12.2013. godine za pružene komunalne usluge za iznos glavnog duga za period od 28.02.2009. godine do 31.10.2010. godine u ukupnom iznosu od 39.463,47 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne mesečne iznose po računu, počev od 10-og u mesecu za prethodni mesec pa do konačne isplate, kao i u pogledu troškova izvršenja javnog izvršitelja u iznosu od 4.187,00 dinara. Stavom drugim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 89.478,54 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na iznos od 81.000,00 dinara počev od izvršnosti odluke pa do konačne isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 1601/23 od 22.04.2024. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tuženog i prvostepena presuda je potvrđena.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa predlogom da se o reviziji odluči kao o izuzetno dozvoljenoj primenom člana 404. ZPP.

Odlučujući o dozvoljenosti izjavljene revizije na osnovu člana 404. stav 2. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11, 55/14, 87/18 i 18/20), Vrhovni sud je našao da nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji kao izuzetno dozvoljenoj u smislu člana 404. stav 1. ZPP u vezi člana 92. Zakona o uređenju sudova („Službeni glasnik RS“, br. 10/23). Predmet tužbenog zahteva u ovoj parnici je potraživanje naknade za isporučenu komunalnu uslugu prema tuženom kao korisniku, pa s obzirom na način presuđenja i razloge nižestepenih sudova, u konkretnom slučaju ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa ili pravnih pitanja u interesu ravnospravnosti građana, ujednačavanja sudske prakse ili novog tumačenja prava. Tuženi u reviziji tvrdnjom o tome da mu je tužilac fakturisao komunalnu uslugu iznošenja smeća za tri objekta, iako je reč o jednom objektu za koju je imao obavezu plaćanja naknade, zapravo osporava utvrđeno činjenično stanje, što nije zakonom propisan razlog za izjavljivanje posebne revizije. Pri tom, saglasno opštem aktu tužioca kao komunalnog preduzeća, kao i Zakonu o komunalnim delatnostima, korisnici imaju obavezu da prijave svaku promenu koja utiče na njihov međusobni odnos, zbog čega ni u slučaju prihvatanja odlučivanja o reviziji tuženog kao izuzetno dozvoljenoj, ne bi došlo do drugačijeg i povoljnijeg ishoda spora za tuženog kod utvrđena da u periodu na koji se odnosi tužiočevo potraživanje, tuženi promenu nije prijavio.

Preuzmite dokument u PDF formatu