Prema utvrđenom činjeničnom stanju, pravnosnažnom presudom Opštinskog suda u Kruševcu P 248/04 od 14.03.2007. godine, razveden je brak parničnih stranaka i tužilac je obavezan da tuženoj na ime supružanskog izdržavanja plaća mesečni iznos od 4.000,00 dinara počev od 30.01.2004. godine. Tužilac koji ima ... godinu je vlasnik zemljišta od oko 15 ari, kuće i okućnice, a zbog lošeg zdravstvenog stanja, s obzirom da boluje od ..., nije sposoban za privređivanje (nikada nije bio u radnom odnosu) već dobija materijalnu pomoć od sestre. Tužena živi u iznajmljenom stanu za koji plaća mesečnu zakupninu od 50 evra, naknadu za utrošenu električnu energiju 1.000,00 dinara, za utrošenu vodu 300-400,00 dinara, korisnik je prava na invalidsku penziju u iznosu od 10.530,00 dinara mesečno (boluje od ..., ... i ...). Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 891/16 od 21.02.2017. godine utvrđeno je da je tužena po osnovu sticanja u porodičnoj zajednici stekla 20% (1/5) na građevinskim objektima na kp. br. ... KO ... i isti udeo na pokretnim stvarima.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, pravilno su nižestepeni sudovi odlučili kada su usvojili tužbeni zahtev tužioca nalazeći da su ispunjeni uslovi da se utvrdi prestanak njegove obaveze supružanskog izdržavanja tužene.

Prema članu 163. Porodičnog zakona izdržavanje supružnika posle prestanka braka ne može trajati duže od pet godina, a izuzetno, izdržavanje supružnika po prestanku braka može se produžiti i posle isteka roka od pet godina, ako naročito opravdani razlozi sprečavaju supružnika poverioca izdržavanja da radi.

Odredbom člana 151. stav 1. Porodičnog zakona (''Službeni glasnik RS'' 18/05), propisano je da supružnik koji nema dovoljno sredstava za izdržavanje, a nesposoban je za rad ili je nezaposlen, ima pravo na izdržavanje od drugog supružnika srazmerno njegovim mogućnostima. Stavom 3. tog člana propisano je da nema pravo na izdržavanje supružnik ako bi prihvatanje njegovog zahteva za izdržavanje predstavljalo očiglednu nepravdu za drugog supružnika.

Polazeći od činjenice da je brak parničnih stranaka razveden pravnosnažnom presudom iz 2007. godine, a da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni zakonom propisani izuzetni uslovi da se izdržavanje tužene, kao bivšeg supružnika, produži i posle isteka roka od pet godina od prestanka braka, s obzirom da je tužena, kao poverilac izdržavanja, korisnik invalidske penzije u iznosu od 10.530,00 dinara mesečno i da joj je pravnosnažnom presudom utvrđeno pravo svojine po osnovu sticanja u porodičnoj zajednici u delu od 1/5 na građevinskim objektima i na pokretnim stvarima, a da tužilac, kao dužnik izdržavanja zbog lošeg zdravstvenog stanja nije sposoban za privređivanje, i samim tim nije ni u mogućnosti da i dalje doprinosi izdržavanju tužene, to je pravilno pobijanom odlukom utvrđen prestanak supružanskog izdržavanja. Ovo posebno imajući u vidu da je obaveza supružanskog izdržavanja ustanovljena 2007. godine, te da bi, po oceni Vrhovnog kasacionog suda, dalje obavezivanje tužioca i nakon 10 godina od prestanka braka, imajući u vidu sve okolnosti konkretnog slučaja, predstavljalo za njega očiglednu nepravdu iz kojih razloga se neosnovano revizijom tužene ukazuje na pogrešnu primenu materijalnog prava.

Kako se ni ostalim navodima revizije tužene ne dovodi u sumnju pravilnost i zakonitost pobijane odluke, to je Vrhovni kasacioni sud primenom odredbe člana 414. Zakona o parničnom postupku odlučio kao u izreci.

Predsednik veća-sudija

Jasminka Stanojević,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić