.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 2705/2021
21.12.2022. godina
Beograd
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Dobrile Strajina, predsednika veća, Gordane Komnenić i Dragane Mirosavljević, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Vukašin Sojkić, advokat iz ..., protiv tuženih BB, VV i GG, svih iz ..., čiji je punomoćnik Vladimir Stojković, advokat iz ..., radi iseljenja po tužbi i utvrđenja po protivtužbi, odlučujući o reviziji tuženih izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 2046/19 od 05.11.2019. godine, u sednici održanoj 21.12.2022. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tuženih izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 2046/19 od 05.11.2019. godine, kao izuzetno dozvoljenoj po odredbi člana 395. ZPP.
ODBACUJE SE, kao nedozvoljena revizija tuženih izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 2046/19 od 05.11.2019. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Kruševcu P 1048/17 od 23.11.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezani su tuženi da se sa svim licima i stvarima isele iz kuće i pomoćnih objekata tužioca postojećih u ..., u ulici ... br. ..., koji se objekti nalaze na kp. br. .../... KO ... i da navedene objekte i parcelu koja ima površinu 5,16 ari predaju u državinu tužiocu ispražnjenu od lica i stvari. Stavom drugim izreke, obavezani su tuženi da tužiocu na ime troškova postupka solidarno plate 643.150,00 dinara. Stavom trećim izreke, odbijen je protivtužbeni zahtev tuženih kojim su tražili da se utvrdi da je majka tuženih BB i VV, a supruga tuženog GG, bila član porodičnog domaćinstva sada pokojne DD, bivše iz ... i da je postala nosilac stanarskog prava – zakupac stana, koji predstavlja prizemnu stambenu zgradu od tvrdog materijala koja se sastoji od jedne sobe, kuhinje, predsoblja, podruma, dvorišnog klozeta i šupe postojeće na kp. br. .../... KO ... u površini od 5,10 ari u ulici ... broj ... u ..., sa pravom korišćenja napred navedene parcele, na kojoj se nalazi napred opisana stambena zgrada sa pomoćnim objektima, da je pokojna ĐĐ po navedenom osnovu sa ovde tuženima kao članovima svoje porodice bila korisnik napred opisanog stana koji i sada koriste po navedenom osnovu i da je tužilac dužan da tuženima kao zakonskim naslednicima sada pokojne ĐĐ iza njenog života članovima njenog porodičnog domaćinstva ovo pravo prizna i da sa tuženim, koga oni sami međusobnim sporazumom odrede, zaključi ugovor o zakupu opisanog stana.
Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 2046/19 od 05.11.2019. godine, odbijena je, kao neosnovana žalba tuženih i potvrđena prvostepena presuda.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi su blagovremeno izjavili reviziju, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava. Predložili su da se o reviziji odlučuje kao o izuzetno dozvoljenoj, na osnovu člana 404. ZPP, zbog razmatranja pravnih pitanja od opšteg interesa, ujednačavanja sudske prakse i potrebe za novim tumačenjem prava.
Rešenjem Apelacionog suda u Kragujevcu R3 2/21 od 08.04.2021. godine, predloženo je Vrhovnom kasacionom sudu odlučivanje o reviziji tuženih izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 2046/19 od 05.11.2019. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.
Vrhovni kasacioni sud nije vezan predlogom apelacionog suda, pa ocenjujući uslove za odlučivanje o reviziji, kao izuzetno dozvoljenoj, na osnovu člana 395. Zakona o parničnom postupku – ZPP („Službeni glasnik RS“, br.125/04, 111/09), koji se primenjuje na osnovu člana 506. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11), jer je ranija presuda ukinuta 18.12.2007. godine, nalazi da nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji tuženih kao izuzetno dozvoljenoj na osnovu člana 395. ZPP.
Predmet tražene pravne zaštite o kome je odlučeno pobijanom pravnosnažnom presudom je iseljenje po tužbi i po protivtužbi radi utvrđenja da je majka tuženih BB i VV, a supruga tuženog GG, pokojna ĐĐ, bila član porodičnog domaćinstva ranijeg nosioca stanarskog prava na predmetnoj nepokretnosti i da tuženi, kao članovi njenog porodičnog domaćinstva imaju pravo da nastave sa korišćenjem predmetne nepokretnosti. O osnovanosti zahteva tužioca za iseljenje tuženih iz predmetne nepokretnost, odnosno o postojanju osnova za korišćenje predmetne nepokretnosti od strane tuženih, pobijanom odlukom odlučeno je uz primenu materijalnog prava, člana 34. Zakona o stanovanju („Službeni glasnik RS“, br. 50/92...46/98), koje ne odstupa od primene prava u pravnosnažno okončanim postupcima sa tužbenim zahtevima kao u ovoj pravnoj stvari. Imajući u vidu navedeno, i kako činjenično i pravno ne odgovaraju predmetnom slučaju odluke Vrhovnog suda Srbije Rev 1268/93 od 21.04.1993. godine i Rev 1404/94 od 28.04.1994. godine, na koje se ukazuje revizijom, i kako odluka o osnovanosti tužbenog i protivtužbenog zahteva zavisi od činjeničnog stanja utvrđenog u postupku na kome je zasnovana pobijana odluka, to sledi da u ovom slučaju ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, kao ni potreba ujednačavanja sudske prakse ili novog tumačenja prava, sa kojih razloga nisu ispunjeni uslovi iz člana 395. stav 1. ZPP, i sa kojih razloga je odlučeno kao u stavu prvom izreke.
Ocenjujući dozvoljenost revizije primenom člana 401. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da revizija nije dozvoljena.
Članom 23. stav 3. Zakona o izmenama i dopunama Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 55/14), koji reguliše dozvoljenost revizije u svim sporovima koji nisu pravnosnažno rešeni do 31.05.2014. godine, odnosno do dana stupanja na snagu ovog zakona, propisano je da je revizija dozvoljena u svim postupcima u kojima vrednost predmeta spora pobijanog dela prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Tužba radi iseljenja podneta je 24.03.2003. godine, a vrednost predmeta spora u tužbu i u uvodu prvostepene presude označena je iznosom od 4.000,00 dinara.
Imajući u vidu da se u ovom slučaju radi o imovinskopravnom sporu, koji se odnosi na nenovčano potraživanje, u kome vrednost predmeta spora pobijanog dela pravnosnažne presude ne prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, to je Vrhovni kasacioni sud utvrdio da je revizija tuženih nedozvoljena, primenom člana 23. stav 3. Zakona o izmenama i dopunama Zakona o parničnom postupku.
Na osnovu iznetog, primenom člana 404. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća – sudija
Dobrila Strajina,s.r.
Za tačnost otpravka
upravitelj pisarnice
Marina Antonić
