Ispitujući pobijanu presudu primenom člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, broj 72/11... 18/20), Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da revizija tuženog Grada Beograda nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti, a nema ni drugih bitnih povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 1. ZPP, učinjenih u postupku pred drugostepenim sudom na koje se neosnovano ukazuje u reviziji.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, ugovorom o zajedničkoj izgradnji stambenog bloka na potezu ... – ... – ... – ..., koji je zaključen 01.04.1966. godine između Stambene zadruge „Betonjerka“ iz Beograda, kao osnovnog nosioca investicione izgradnje i Stambenih zadruga, članova Poslovnog udruženja „Ivan Milutinović“, „Beograd“, „Polet“, „Pobeda“, „Partizanski put“ i „Smederevski đeram“, određeno je da je predmet ugovora utvrđivanje međusobnih prava i obaveza, kao i uslova za izgradnju stambenog bloka u ... ulici na lokaciji koju je obezbedilo Poslovno udruženje stambenih zadruga i isto prenelo na Stambenu zadrugu „Betonjerka“. Aneksom ugovora od 05.11.1970. godine između Stambene zadruge „Betonjerka“ i Stambene zadruge „Beograd“, izvršena je dopuna osnovnog ugovora i utvrđen broj stanova. Sastavni deo Aneksa čini pregled stanova u naselju ... ... koji su predati Stambenoj zadruzi „Beograd“ među kojima se nalazi i stan broj ..., na ... spratu, po strukturi dvosoban, površine 50m2 u objektu ...-..., ... ulaz. Ugovorom o izgradnji stambene prostorije pod brojem ... od 12.12.1969. godine zaključenim između Stambene zadruge „Beograd“ i BB kao člana zadruge, zadruga se obavezala da u skladu sa ugovorom izgradi, preda na korišćenje i prenese u svojinu članu zadruge jedan komforan dvosoban stan sa centralnim grejanjem veličine 49,27m2 u blokovskom naselju „...“, objekat ...-... na ... spratu, ... ulaz, stan broj ... . BB je u celosti izmirio sve svoje finansijske obaveze prema Stambenoj zadruzi „Beograd“ po ugovoru od 12.12.1969. godine za stan broj ..., bliže određen u ugovoru, koji se sada nalazi u ulici ... broj ... u Beogradu kp. .../... KO ... i navedena nepokretnost mu je predata u posed. Rešenjem Četvrtog opštinskog suda u Beogradu O 6792/83 od 01.11.1983. godine na zaostavštini iza pok. BB, koju između ostalog čini vanknjižno vlasništvo na jednom dvosobnom stanu sa centralnim grejanjem površine 49,27m2 u blokovskom naselju ... ulica, objekat ...-... na ... spratu, ... ulaz, stan broj ... oglašena je za naslednika AA, ovde tužilja. Prema uverenju Istorijskog arhiva Beograda od 16.03.1999. godine u početnom i završnom stečajnom bilansu Stambene zadruge „Betonjerka“ inv.br. ... među dužnicima se ne nalazi Stambena zadruga „Beograd“. U listu nepokretnosti broj ... KO ..., na stanu broj ... po strukturi dvosoban, građevinske površine 50m2 na prvom spratu stambene zgrade za kolektivno stanovanje na parceli .../.. u ulici ... upisana je Republika Srbija kao nosilac prava svojine sa udelom 1/1, dok je Grad Beograd upisan kao korisnik sa udelom 1/1.

Polazeći od utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su usvojili tužbeni zahtev utvrđujući da je tužilja nosilac prava svojine sa udelom 1/1 na spornom stanu, koji je stečen prema ugovoru koji je zaključen u tada propisanoj zakonskoj formi u pisanom obliku i kao takav predstavljao punovažan osnov sticanja prava svojine na predmetnom stanu od strane pravnog prethodnika tužilje. Predmetni ugovor je u potpunosti izvršen od strane ugovornih strana, isplaćena kupoprodajna cena u celosti i Stambena zadruga „Beograd“ članu zadruge predala u posed navedenu nepokretnost. Ta nepokretnost predstavlja zaostavštinu pokojnog BB, zbog čega je tužilja shodno odredbi člana 10. Zakona o nasleđivanju oglašena za naslednika.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, pravilno su nižestepeni sudovi primenili materijalno pravo usvajajući tužbeni zahtev tužilje.

Odredbom člana 9. Zakona o prometu zemljišta i zgrada („Službeni list SFRJ“, broj 1/65) bilo je propisano da ugovor na osnovu koga se prenosi pravo korišćenja ili pravo svojine na zemljištu ili zgradi mora biti pismen. Odredbom člana 33. ZOSPO propisano je da se pravo svojine na nepokretnosti na osnovu pravnog posla stiče upisom u javnu knjigu ili na drugi odgovarajući način određen zakonom.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, pravilan je zaključak nižestepenih sudova da je pravni prethodnik tužilje postao vanknjižni vlasnik predmetne nepokretnosti, a tužilja po zakonskom osnovu nasleđivanja postala vanknjižni vlasnik spornog stana, a sve kod utvrđenja da je pravni prethodnik tužilje isplatio kupoprodajnu cenu za predmetni stan u celosti, o čemu je dobio i potvrdu, da mu je stan predat u posed, a da je ugovor bio sačinjen u tada važećoj zakonskoj pisanoj formi. Neosnovano se revizijskim navodima ističe da tuženi Grad Beograd nije pasivno legitimisan, zato što nije upisan kao nosilac prava svojine na spornom stanu saglasno odredbi člana 72. i 76. Zakona o javnoj svojini, upravo iz razloga koje je obrazložio i drugostepeni sud-da je obuhvaćen kao nosilac nekog stvarnog prava na nepokretnosti čija se svojina utvrđuje, a u konkretnom slučaju je i tuženi Grad Beograd upisan kao nosilac stvarnog prava-prava korišćenja sa udelom od 1/1 na spornom stanu, zbog čega je pasivno legitimisan, kao i s obzirom na član 80. Zakona o javnoj svojini. Ostalim navodima revizije ne osporava se pravo tužilje na spornom stanu, te nisu od uticaja na drugačije odlučivanje u ovoj parnici. Shodno iznetom, neosnovani su navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava.

Na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci presude.

Predsednik veća - sudija

Biserka Živanović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić