Protiv pravnosnažne drugostepene presude, tužilje su blagovremeno izjavile reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, te potrebe razmatranja pravnih pitanja u interesu ravnopravnosti građana, ujednačavanju aktuelne sudske prakse sudova u Republici Srbiji u postupcima po tužbi trećih lica radi nedopustivosti izvršenja na nepokretnostima u postupku prinudnog izvršenja.

Ispitujući pobijanu presudu na osnovu člana 408. ZPP (''Službeni glasnik RS'' br. 72/11... 18/20) Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija tužilja dozvoljena, ali neosnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju ovaj sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, pred Privrednim sudom u Beogradu u predmetu I 2852/12 vodio se izvršni postupak po predlogu izvršnog poverioca ovde tuženog protiv izvršnog dužnika PD „Verano motors“ te je rešenjem od 02.07.2012. godine određeno izvršenje na osnovu izvršne isprave radi naplate novčanog potraživanja izvršnog poverioca prema izvršnom dužniku i to glavnog duga od 17.265.750,68 dinara sa odgovarajućom zakonskom zateznom kamatom, troškova parničnog postupka u iznosu od 1.345.973,66 dinara i troškova izvršnja zabeležbom rešenja o izvršenju u javnu knjigu, utvrđenjem vrednosti nepokretnosti i prodajom nepokretnosti na kp. broj .. upisanih u list nepokretnosti i to stana broj .. na drugom spratu, stana broj .. na trećem spratu, stana broj .. u potkrovlju, te garažnih mesta .. i .., sve u objektu na adresi u ulici ... broj .. . Po prigovoru tužilja izvršni sud ih je rešenjem od 31.03.2013. godine uputio da kao treća lica pokrenu parnični postupak radi proglašenja da je izvršenje određeno navedenim rešenjem nedopušteno. Privredno društvo „Verano motors“ je 05.07.2012. godine primilo rešenje o izvršenju Privrednog suda u Beogradu I 2852/2012 od 02.07.2012. godine. Pismenim ugovorima o kupoprodaji od kojih nijedan nije overen od strane suda tužilje su kao kupci kupile od prodavca „Verano motors“ i to tužilja AA ugovorom od 02.11.2005. godine stan površine 132m² na drugom spratu i garažno mesto površine 26m² u podrumu na drugoj etaži, tužilja BB ugovorom od 09.11.2005. godine stan površine 71m² na trećem spratu i garažno mesto površine 22m² u podrumu na drugoj etaži, a tužilja VV ugovorom od 24.10.2006. godine stan površine 73m² u potkrovlju, a sve nepokretnosti se nalaze u stambeno-poslovnom objektu u ... u ulici ... broj .. . Poravnanjem koje je zaključeno pred Prvim osnovnim sudom u Beogradu u predmetu R3 2007/12 od 29.11.2012. godine između ovde tužilja kao predlagača i PD „Verano motors“ kao protivnika predlagača, protivnik predlagača je priznao pravo svojine tužilji AA na spornom stanu broj .. površine 132m² i garažno mesto broj .. površine 26m², tužilji BB na spornom stanu broj .. površine 71m² i garažno mesto broj .. površine 22m² i tužilji VV na spornom stanu broj .. površine 73m². U list nepokretnosti od 21.06.2012. godine sporne nepokretnosti i to stanovi broj .., .. i .., kao i garažna mesta broj .. i .. bili su upisani kao svojina PD „Verano motors“, a 10.08.2011. godine dozvoljen je upis zabeležbe rešenja o izvršenju u teretni list da bi 06.09.2013. godine upisano i založno pravo, hipoteka na osnovu rešenja o izvršenju. Tužilje su 05.12.2012. godine podnele zahtev za upis prava svojine, te su se u oktobru 2013. godine na osnovu pomenutog poravnanja koje su zaključile sa „Verano motors“ uknjižene kao vlasnice pomenutih nepokretnosti. Pravnosnažnim rešenjem Privrednog suda u Beogradu od 28.10.2015. godine u predmetu izvršenja izvršnog poverioca ovde tuženog protiv izvršnog dužnika „Verano motors“ u stečaju, radi izvršenja na osnovu izvršne isprave doneto je rešenjem kojim se obustavlja izvršenje određeno rešenjem o izvršenju I 2852/12 od 02.07.2012. godine i tim rešenjem su ukinute sve sprovedene izvršne radnje, s obzirom da je nad izvršnim dužnikom otvoren postupak stečaja. „Verano motors“ u stečaju je 03.02.2015. godine obavestio ovde tužilju VV da je raskinut ugovor o kupoprodaji stana, s obzirom da nije izvršila svoje obaveze po osnovu ugovora o kupoprodaji stana u potkrovlju površine 73m² u stambeno-poslovnom objektu u ... u ulici ... broj .., odnosno da nije izvršila isplatu dugujućeg iznosa na račun stečajne mase stečajnog dužnika i pozvana da predmetni stan oslobodi od lica i stvari i isti vrati vlasniku sada stečajnom dužniku, a prema zapisniku o primopredaji nepokretnosti od 12.05.2016. godine ovde tužilja VV je predala u posed nepokretnosti tog stana u ulici ... broj .., stan broj .. u potkrovlju površine 73m². Pravnosnažnom presudom na osnovu priznanja Privrednog suda u Beogradu P 5514/16 od 08.02.2016. godine utvrđeno je da je tužilac „Verano motors“ DOO u stečaju nosilac prava svojine na stanu broj .. površine 73m² u potkrovlju stambeno-poslovnog objekta u ulici ... broj .., upisano kod Republičkog geodetskog zavoda, Službe za katastar nepokretnosti ... u list nepokretnosti .. KO ... na kp. broj .. i ovlašćen da svoje pravo svojine upiše kod nadležnog organa koji vodi evidenciju nepokretnosti, a što je tužena VV dužna da prizna i trpi. Rešenjem Republičkog geodetskog zavoda, Službe za katastar nepokretnosti ... od 13.04.2017. godine „Verano motors“ DOO u stečaju se upisao kao vlasnik po osnovu navedene presude Privrednog suda u Beogradu, a od stečajnog upravnika „Verano motors“ DOO u stečaju 13.07.2006. godine upućene su opomene i tužilji AA koja je pozvana da u roku od osam dana izmiri svoje dugovanje u iznosu od 23.718.967,00 dinara po osnovu ugovora o kupoprodaji nepokretnosti, a ovde tužilji BB da izmiri dugujući iznos od 13.284.902,75 dinara po osnovu ugovora o kupoprodaji.

Tužilje u ovoj parnici traže da se proglasi nedopuštenim izvršenje određeno u odnosu na predmetne nepokretnosti smatrajući da poseduju pravo koje sprečava izvršenje, a to pravo je svojina na predmetnim nepokretnostima koja je stečena realizacijom u potpunosti ugovora o kupoprodaji koji nisu bili zaključeni u zakonom propisanoj formi. U odnosu na takav zahtev, nižestepeni sudovi nalaze da je on neosnovan jer tužilje nisu postale vlasnici predmetnih stanova po osnovu navedenog ugovora o kupoprodaji s obzirom da u postupku nisu dokazale da je taj ugovor izvršen u smislu isplate kupoprodajne cene i stupanja u posed nepokretnosti.

Odredbom člana 50. stav 1. Zakona o izvršenju i obezbeđenju („Službeni glasnik RS“ broj 31/11), koji se primenjuje u konkretnom slučaju je propisano da lice koje tvrdi da u pogledu izvršenja ima pravo koje sprečava izvršenje može sve do okončanja izvršnog postupka da izjavi prigovor sudiji kojim traži da se izvršenje na tom predmetu proglasi nedopuštenim. Ako izvršenje sprovodi izvršitelj sudija prigovor dostavlja njemu. Pod određenim uslovima sudija može tokom celog postupka treće lice, čije pravo oceni verovatnim da uputi na pokretanje parničnog postupka radi proglašenja izvršenja na tom predmetu nedopuštenim, a kako je to propisano odredbom člana 50. stav 4. istog zakona. Upravo po navedenom osnovu, a kako to pravilno navode i nižestepeni sudovi, tužilje su ovu parnicu pokrenule. Njihova obaveza je bila da u parnici dokažu da poseduju pravo koje sprečava izvršenje, odnosno da su one vlasnici predmetnih stanova, ali i da su pravo svojine na tim nepokretnostima stekle pre pokretanja postupka izvršenja. Pravilno nižestepeni sudovi zaključuju da tužilje u ovoj parnici takav dokaz nisu pružile. Naime, ugovor u konkretnom slučaju o kupovini nepokretnosti koje su tužilje zaključile sa „Verano motors“ nisu bili overeni kod suda, što znači da shodno odredbama tada važećeg Zakona o prometu nepokretnosti isti nisu proizvodili pravno dejstvo. Da bi se eventualno moglo govoriti o njihovoj konvalidaciji, a na šta ukazuje revizija pozivajući se na određene presude ovog suda, bilo je nužno da je takav ugovor u potpunosti realizovan kroz plaćanje kupoprodajne cene i ulazak u posed nepokretnosti, a nižestepeni sudovi su našli da ti uslovi nisu ispunjeni. Ako bi se pitanje vlasništva tužilja na nepokretnostima vezalo za poravnanje koje je zaključeno pred Prvim osnovnim sudom u Beogradu 29.11.2012. godine očigledno je da je to poravnanje usledilo nakon donošenja rešenja o izvršenju i zasnivanju založnog prava na spornim nepokretnostima na bazi tog rešenja o izvršenju s tim što je to pravo i upisano u odgovarajuće knjige. U takvoj situaciji čak i punovažan promet nepokretnosti koji su opterećeni hipotekom ne sprečava dalji postupak izvršenja, odnosno prodaju tih nepokretnosti jer je prethodni vlasnik na novog mogao preneti samo ona prava koja je imao, a to je pravo svojine opterećeno hipotekom u korist trećeg lica, odnosno u ovom slučaju tuženog.

Sve su to razlozi zbog kojih su nižestepeni sudovi pravilno odbili postavljeni tužbeni zahtev, a samim tim i svi navodi revizije koji upućuju na suprotan zaključak se ne mogu prihvatiti. Ovaj sud je posebno imao u vidu i činjenicu da se po članu 50. Zakona o izvršenju i obezbeđenju prigovor trećeg lica u vezi proglašenja izvršenja nedopuštenim, može podneti sve do okončanja izvršnog postupka. Kako stoji u nižestepenim odlukama, u ovom slučaju pravnosnažnim rešenjem Privrednog suda u Beogradu od 28.10.2015. godine obustavljeno je izvršenje određeno rešenjem I 2852/12 od 02.07.2012. godine i ukinute su sve sprovedene izvršne radnje zbog otvaranja postupka stečaja nad stečajnim dužnikom. Time je postupak izvršenja okončan, pa u takvoj situaciji se dalje i ne može voditi parnica radi proglašenja nedopuštenim izvršenje koje praktično i ne postoji.

Sve su to razlozi, zbog kojih je na osnovu člana 414. stav 1. ZPP odlučeno kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Božidar Vujičić,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić