Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 5264/2019
15.10.2020. godina
Beograd

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: dr Dragiše B. Slijepčevića, predsednika veća, Jasmine Stamenković, dr Ilije Zindovića, Tatjane Matković Stefanović i Tatjane Miljuš, članova veća, u parnici tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Dušan Jovanović, advokat iz ..., protiv tuženih BB, VV i GG, svi iz ..., čiji je zajednički punomoćnik Mira Mosurović, advokat iz ..., radi utvrđenja, odlučujući o reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 2991/16 od 23.08.2018. godine, koja je ispravljena rešenjem istog suda Gž 2991/16 od 14.01.2019. godine, u sednici veća održanoj dana 15.10.2020. godine doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 2991/16 od 23.08.2018. godine, ispravljene rešenjem istog suda Gž 2991/16 od 14.01.2019. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužilje izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 2991/16 od 23.08.2018. godine, ispravljene rešenjem istog suda Gž 2991/16 od 14.01.2019. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Smederevu, Sudska jedinica u Kovinu P 985/14 od 30.10.2015. godine, u stavu prvom izreke, odbijen je kao neosnovan osnovni tužbeni zahtev da se utvrdi da je sada pok. DD iz ..., po osnovu sticanja u porodičnoj zajednici, postala suvlasnik i sukorisnik na 3/21 dela nepokretnosti upisane u listu nepokretnosti broj .., kat. parcela .. KO ..., sve bliže opisano u ovom stavu izreke. U stavu drugom izreke odbijen je eventualni tužbeni zahtev da se obavežu tuženi da tužilji, po osnovu sticanja u porodičnoj zajednici, solidarno isplate iznos od 905.506,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 29.02.2008. godine do isplate. U stavu trećem izreke obavezana je tužilja da tuženima naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 1.312.500,00 dinara.

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 2991/16 od 23.08.2018. godine, koja je ispravljena rešenjem istog suda Gž 2991/16 od 14.01.2019. godine, u stavu prvom izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužilje i potvrđena je presuda Osnovnog suda u Smederevu, Sudska jedinica u Kovinu P 985/2014 od 30.10.2015. godine u stavovima prvom i drugom izreke. U stavu drugom izreke preinačena je odluka prvostepenog suda u pogledu troškova parničnog postupka, pa je obavezana tužilja da tuženima umesto iznosa od 1.312.500,00 dinara plati iznos od 786.000,00 dinara.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužilja je blagovremeno izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa predlogom da se o izjavljenoj reviziji odlučuje na osnovu člana 404. Zakona o parničnom postupku.

Prema odredbi člana 404. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 72/11, 49/13-US, 74/13-US, 55/14 i 87/18) revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako Vrhovni kasacioni sud oceni da je to potrebno radi razmatranja pravnih pitanja od opšteg intersa ili pravnih pitanja u interesu ravnopravnosti građana, odnosno radi ujednačavanja sudske prakse ili novog tumačenja prava (posebna revizija). O dozvoljenosti i osnovanosti posebne revizije odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.

Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da nisu ispunjeni uslovi iz člana 404. Zakona o parničnom postupku za odlučivanje o posebnoj reviziji tužilje. U konkretnom slučaju nema potrebe za razmatranjem pravnog pitanja od opšteg interesa ili pravnog pitanja u interesu ravnopravnosti građana, kao ni potrebe za novim tumačenjem prava. Odlukom nižestepenih sudova nije odstupljeno od sudske prakse revizijskog suda u ovoj vrsti spora, niti je podnosilac revizije ukazao na postojanje drugačije odluke donete u istovrsnom sporu. Iz sadržine revizije proizlazi da tužilja na uopšten način osporava činjenično-pravne zaključke nižestepenih sudova, koji se odnose na pojedinosti konkretnog parničnog postupka, ne dajući razloge koji opravdavaju odlučivanje o njegovoj reviziji sa aspekta restriktivno propisanih osnova iz člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku.

Sledom iznetog, odlučeno je kao u stavu prvom izreke.

Odlučujući o dozvoljenosti revizije tužilje u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da nije dozvoljena.