.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 1244/2025
24.04.2025. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Mirjane Andrijašević, predsednika veća, Ivane Rađenović, Vladisave Milićević, Tatjane Miljuš i Vesne Mastilović, članova veća, u parnici iz radnog odnosa tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Aleksandar Marinković, advokat iz ..., protiv tuženog „Elektroprivreda“ AD sa sedištem u Beogradu, radi utvrđenja ništavosti odredbe aneksa ugovora o radu, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4005/24 od 18.12.2024. godine, u sednici održanoj 24.04.2025. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4005/24 od 18.12.2024. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena, revizija tužioca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4005/24 od 18.12.2024. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 2382/21 od 04.06.2024. godine, stavom prvim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se utvrdi da je ništava odredba člana 4. aneksa ugovora o radu od 05.02.2015. godine, zaključenog između tužioca i tužene u delu u kojem je navedeno da se osnovna zarada zaposlenog određuje na osnovu koeficijenta posla od 1.993 zbog povrede prava na jednaku zaradu za isti rad i rad iste vrednosti i zbog povrede zabrane diskriminacije. Stavom drugim izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se utvrdi da je ništava odredba člana 1. aneksa ugovora o radu od 29.03.2017. godine, zaključenog između tužioca i pravnog prethodnika tuženog u delu kojim je navedeno da se osnovna zarada zaposlenog određuje na osnovu koeficijenta posla od 2.149 zbog povrede prava na jednaku zaradu za isti rad i rad iste vrednosti izbog povrede zabrane diskriminacije. Stavom trećim izreke, odlučeno je da svaka stranka snosi svoje troškove postupka.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4005/24 od 18.12.2024. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužioca i potvrđena prvostepena presuda. Stavom drugim izreke, odbijen je zahtev tužioca za naknadu troškova drugostepenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužilac je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, na osnovu člana 404. Zakona o parničnom postupku, zbog potrebe ujednačavanja sudske prakse.
Prema odredbi člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku (ZPP) revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).
Na osnovu ovlašćenja iz člana 404. stav 1. ZPP („Službeni glasnik RS“, broj 72/11 ... 10/23) Vrhovni sud je ocenio da ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa i ujednačavanjem sudske prakse, kao ni novog tumačenja prava, uzimajući u obzir vrstu spora i sadržinu tražene sudske zaštite, način presuđenja i razloge koje su nižestepeni sudovi dali za svoje odluke. O osnovanosti zahteva za utvrđenje ništavosti odredbe aneksa ugovora o radu u pogledu načina definisanja osnovne zarade za tužioca, odlučeno je uz primenu materijalnog prava koje ne odstupa od prakse izražene u odlukama Vrhovnog suda u kojima je odlučivano o zahtevima sa činjeničnim stanjem kao u ovoj pravnoj stvari, a tiče se primene članova 171. stav 1, 172, 33. stav 1. i 104. Zakona o radu – „ Službeni glasnik RS“ broj 24/05...75/14). Obrazloženja pobijanih presuda za odluke o odbijanju tužbenog zahteva tužioca u skladu su sa postojećom sudskom praksom u tumačenju i primeni materijalnog prava. Razlozi na kojima su zasnovane odluke nižestepenih sudova u tom smislu odgovaraju i usklađene su sa važećim tumačenjem prava i vladajućim pravnim shvatanjem u praksi nižestepenih sudova i revizijskog suda, tako da ne postoji potreba za novim tumačenjem prava. Ukazivanje u reviziji na različitu sudsku praksu u istovetnim situacijama, ne ukazuje nužno na drugačiji pravni stav, jer pravilna primena prava u sporovima sa zahtevom kao u konkretnom slučaju, zavisi od utvrđenog činjeničnog stanja. Iz tih razloga, ni u slučaju prihvatanja izuzetne dozvoljenosti izjavljene revizije tužioca ne bi došlo do drugačijeg odlučivanja i povoljnijeg ishoda spora za tužioca, pa je odlučeno kao u stavu prvom izreke.
Ispitujući dozvoljenost izjavljene revizje na osnovu člana 410. stav 2. tačka 5. u vezi člana 441. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, broj 72/11 ... 10/23) Vrhovni sud je našao da revizija nije dozvoljena.
Prema odredbi člana 441. ZPP revizija je dozvoljena u parnicama o sporovima o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa.
Tužilac je tužbom od 30.03.2021. godine zahtevao utvrđenje ništavosti odredbe aneksa ugovora o radu, koji je tužilac zaključio sa tuženim, a kojim aneksom je izmenjen deo ugovora o radu koji se odnosi na obračun i isplatu plate.
Kako se tužbeni zahtev odnosi na ocenu zakonitosti aneksa ugovora o radu a ne na zasnivanje, postojanje ili prestanak radnog odnosa u smislu člana 441. ZPP, revizija tužioca nije dozvoljena.
Na osnovu člana 413. ZPP, odlučeno je kao u izreci.
Predsednik veća - sudija
Mirjana Andrijašević, s.r.
Za tačnost otpravka
Zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
