- za mart 2015. godine iznos od 9.821,25 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 15.04.2015. godine pa do isplate,

- za april 2015. godine iznos od 9.715,26 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 15.05.2015. godine pa do isplate,

- za maj 2015. godine iznos od 8.213,52 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 15.06.2015. godine pa do isplate,

- za jun 2015. godine iznos od 11.401,68 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 15.07.2015. godine pa do isplate,

- za jul 2015. godine iznos od 8.601,65 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 17.08.2015. godine pa do isplate,

- za avgust 2015. godine iznos od 11.134,50 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 15.09.2015. godine pa do isplate;

na ime naknade troškova za regres za godišnji odmor sledeće iznose:

- za septembar 2014. godine iznos od 3.768,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 15.10.2014. godine pa do isplate,

- za oktobar 2014. godine iznos od 3.800,83 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 17.11.2014. godine pa do isplate,

- za novembar 2014. godine iznos od 3.664,58 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 15.12.2014. godine pa do isplate,

- za decembar 2014. godine iznos od 3.744,83 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 15.01.2015. godine pa do isplate,

- za januar 2015. godine iznos od 3.683,83 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 16.02.2015. godine pa do isplate,

- za februar 2015. godine iznos od 4.164,17 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 16.03.2015. godine pa do isplate,

- za mart 2015. godine iznos od 3.273,75 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 15.04.2015. godine pa do isplate,

- za april 2015. godine iznos od 3.562,42 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 15.05.2015. godine pa do isplate,

- za maj 2015. godine iznos od 3.593,42 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 15.06.2015. godine pa do isplate,

- za jun 2015. godine iznos od 3.800,42 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 15.07.2015. godine pa do isplate,

- za jul 2015. godine iznos od 3.663,67 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 17.08.2015. godine pa do isplate,

- za avgust 2015. godine iznos od 3.711,50 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 15.09.2015. godine pa do isplate.

OBAVEZUJU SE tuženi da tužiocu naknade troškove parničnog postupka u ukupnom iznosu od 192.820,00 dinara u roku od 8 dana od dana prijema presude sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti do isplate.

ODBIJA SE zahtev tuženog AD „BB“ ... za naknadu troškova postupka po reviziji.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Požarevcu P1 294/17 od 27.09.2018. godine, stavom prvim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se obavežu tuženi da mu solidarno isplate na ime naknade troškova za ishranu u toku rada pojedinačne mesečne iznose navedene u tom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od dospelosti svakog pojedinačnog mesečnog iznosa pa do isplate. Stavom drugim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se obavežu tuženi da mu solidarno isplate na ime naknade troškova za regres za godišnji odmor pojedinačne mesečne iznose navedene u tom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od dospelosti svakog pojedinačnog mesečnog iznosa pa do isplate, a stavom trećim izreke obavezan je tužilac da tuženima naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od po 2.870,00 dinara.

Apelacioni sud u Kragujevcu je, presudom Gž1 3813/18 od 10.06.2019. godine, odbio kao neosnovanu žalbu tužioca i potvrdio prvostepenu presudu.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu reviziju je blagovremeno izjavio tužilac zbog pogrešne primene materijalnog prava, s`pozivom na član 404. ZPP, a radi razmatranja pravnih pitanja u interesu ravnopravnosti građana i ujednačavanja aktuelne sudske prakse sudova u Republici Srbiji.

Tuženi AD „BB“ ... je dostavio odgovor na reviziju.

Primenom člana 404. stav 1. ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 72/11 i 55/14) posebna revizija se može izjaviti zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno razmotriti pravna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i kada je potrebno novo tumačenje prava. Prema stavu 2. istog člana, ispunjenost uslova za izuzetnu dozvoljenost revizije, Vrhovni kasacioni sud ceni u veću od pet sudija.

Vrhovni kasacioni sud je mišljenja da su u konkretnom slučaju ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji tužioca primenom člana 404. stav 1. ZPP, imajući u vidu različitu praksu apelacionih sudova u istoj pravnoj situaciji, što ukazuje na potrebu odlučivanja o reviziji kao izuzetno dozvoljenoj, radi ujednačavanja sudske praske apelacionih sudova, zbog čega je i odlučeno kao u stavu prvom izreke.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu odluku primenom člana 408. ZPP i odlučio da je revizija osnovana.

Tužilac tužbom podnetom 12.10.2017. godine potražuje naknadu zbog neisplaćenog regresa za godišnji odmor i naknadu troškova za ishranu u toku rada za period od 01.09.2014. godine do 31.08.2015. godine. U pravnosnažno okončanom postupku je utvrđeno da je tužilac sa tuženim AD „BB“ ... 04.02.2003. godine zaključio ugovor o radu, a nakon statusnih promena je zaključio aneks ugovora o radu sa tuženim AD „VV“ za poslove rukovaoca ... . Zaključeni ugovor o radu i njegovi aneksi predviđaju da zaposleni imaju pravo na zaradu za obavljeni rad i vreme provedeno na radu, zaradu po osnovu doprinosa zaposlenog poslovnom uspehu poslodavca i druga primanja u skladu sa zakonom i kolektivnim ugovorom. Aneksom Kolektivnog ugovora je ugovoreno da zaposleni ima pravo na zaradu koja se sastoji od zarade za obavljeni rad i vreme provedeno na radu, primanja za ishranu u toku rada i primanja za regres za korišćenje godišnjeg odmora, te je izmenjena i odredba 61. Kolektivnog ugovora odredbom člana 5. stav 6. aneksa i ugovoreno je da je u vrednost jednog radnog časa uključena mesečna vredost za ishranu u toku rada i vrednost 1/12 naknade regresa za korišćenje godišnjeg odmora svedena na jedan radni čas. U obračunu zarade tužioca visina utuženih naknada nije iskazana u nominalnom iznosu.

Polazeći od utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su odbili kao neosnovan tužbeni zahtev za isplatu po traženim osnovama sa obrazloženjem da bez obzira što visina spornih troškova nije nominalno izražena, ne znači da je poslodavac ovo pravo uskratio zaposlenima, s obzirom da je slobodnom voljom, prema navodima nižestepenog suda, učesnika kolektivnog pregovaranja baš tako ugovoreno, kao sastavni deo osnovne zarade zaposlenih, pa sporno pravo zaposlenih nije bilo utvrđeno na nepovoljniji način opštim aktima tuženog od načina propisanog odredbom člana 118. Zakona o radu.

Revizijom tužioca se osnovano ukazuje na pogrešnu primenu materijalnog prava u postupku pred nižestepenim sudovima.

Zakonom o radu predviđeno je pravo zaposlenog na naknadu troškova u vezi sa radom. Zakonom o izmenama i dopunama Zakona o radu (“Službeni glasnik RS” br.61/05), koji se primenjuje od 01.01.2006. godine, predviđeno je i pravo na naknadu troškova za ishranu u toku rada i za regres za korišćenje godišnjeg odmora (član 118. tačke 5. i 6.), koji moraju biti iskazani u obračunskoj listi za sve zaposlene. Aneksom Kolektivnog ugovora tuženog („Sl. Glasnik RS“ 4/06) odredbom člana 2. izmenjen je član 57. Kolektivnog ugovora pa je predviđeno da zaposleni ima pravo na zaradu koja se sastoji od zarade za obavljeni rad i vreme provedeno na radu, primanja za ishranu u toku rada i primanja za regres za korišćenje godišnjeg odmora. Odredbom člana 5. stav 1. Aneksa izmenjena je i odredba člana 61. pa je određena vrednost radnog časa za obračun i isplatu zarade za januar-juni 2006 godine u visini 53,50 dinara, a za period juli – decembar 2006.godine 56,00 dinara. Članom 5. stav 6. Aneksa propisano je da je u vrednost jednog radnog časa iz stava 1. i 2. ovog člana uključena i vrednost za ishranu u toku rada i vrednost 1/12 naknade regresa za godišnji odmor svedena na jedan radni čas. Iz ovakvog utvrđenja vrednosti radnog časa ne može se utvrditi koji iznos predstavlja naknadu za troškove ishrane i regresa za korišćenje godišnjeg odmora, jer isti nisu iskazani u nominalnim iznosima.

Kako je počev od 01.01.2006. godine zaposlenima dato pravo na naknadu troškova za ishranu u toku rada i za regres za korišćenje godišnjeg odmora, poslodavcima je ostavljena mogućnost da svojim opštim aktom utvrde visinu tih naknada koji mogu biti veći ili manji od naknada predviđenih Opštim kolektivnim ugovorom. Pri tom, visina ovih naknada mora biti određena linearno za sve zaposlene, odnosno ovi troškovi moraju biti isplaćeni svim zaposlenima u istom iznosu, bez obzira na stručnu spremu, zvanje i radno mesto. U konkretnom slučaju tuženi u toku postupka nisu dostavili sudu odluku o visini ovih naknada, kao ni sudskom veštaku radi izrade nalaza i mišljenja, iz čega se osnovano može zaključiti da odluku nisu ni doneli. To ne isključuje pravo tužioca na isplatu ovih naknada. Ne može se prihvatiti da su zaposlenima, pa i tužiocu, ovi troškovi isplaćeni kroz visinu cene rada, s obzirom da se tuženi nisu izjasnili o njihovoj visini, niti je iznos naknade za regres i troškova za ishranu u toku rada nominalno iskazao u platnoj listi tužioca, kako je to predviđeno Zakonom o radu. Na osnovu iznetog, moglo bi se zaključiti da su tuženi u pogledu isplate navedenih naknada, zakonske odredbe primenjivali na štetu tužioca. Obzirom da Aneks kolektivnog ugovora tuženog da „BB“ ne sadrži konkretnu regulativu koja utvrđuje visinu ovih naknada, tužilac može potraživati naknadu u neto iznosima prema parametrima iz ranijeg Kolektivnog ugovora. Tužilac je tužbeni zahtev postavio u visini iznosa naknadaza ishranu u toku rada i regresa za korišćenje godišnjeg odmora utvrđenih na osnovu nalaza i mišljenja veštaka, primenom navedenih parametara. Stoga je ovako postavljeni tužbeni zahtev osnovan.

Na osnovu izloženog, primenom člana 416. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u stavu drugom izreke.

Vrhovni kasacioni sud je na osnovu odredbe člana 165. stav 2. ZPP odlučio o troškovima celog postupka, pa je obavezao tužene da tužiocu na ime troškova parničnog postupka solidarno isplate ukupan iznos od 192.820,00 dinara koji se odnose na sastav tužbe i tri podneska po 6.000,00 dinara, zastupanja na tri održana i jednom neodržanom ročištu u iznosu od 27.000,00 dinara, za sastav žalbe u iznosu od 12.000,00 dinara i za sastav revizije u iznosu od 14.400,00 dinara, primenom važeće Advokatske tarife, kao i za taksu na tužbu, žalbu i reviziju, kao i na prvostepenu, drugostepenu i revizijsku odluku prema važećoj Taksenoj tarifi, po opredeljenom zahtevu tužioca. Tužiocu su priznati i troškovi veštačenja u iznosu od 8.000,00 dinara. Troškovi postupka su odmereni na osnovu člana 153, 154 i 163. ZPP, pa je odlučeno kao u stavu trećem izreke.

Zahtev tuženog AD „BB“ ... za naknadu troškova revizijskog postupka je odbijen kao neosnovan s obzirom da odgovor na reviziju nije obavezan ni nužan u postupku po ovom vanrednom pravnom leku i na osnovu člana 165. stav 2. u vezi člana 154. ZPP odlučeno je kao u stavu četvrtom izreke.

Predsednik veća - sudija

Branislava Apostolović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić