Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jasminke Stanojević, predsednika veća, Biserke Živanović i Spomenke Zarić, članova veća, u parnici tužioca AA iz sela ... kod ..., čiji su punomoćnici advokati Miodrag Aleksić i Dragana Aleksić, oboje iz ..., protiv tuženog „ Autoprevoz“ DOO Čačak, čiji je punomoćnik advokat Ljubica Mićović iz ..., radi isplate, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 2259/17 od 07.03.2018. godine, na sednici održanoj 01.12.2021. godine, doneo je

R E Š E NJ E

USTUPA SE predmet Osnovnog suda u Čačku P1 220/18, Apelacionom sudu u Kragujevcu, radi ocene izuzetne dozvoljenosti revizije po članu 395. ZPP.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Čačku P1 732/11 od 13.04.2017. godine, stavom prvim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu isplati na ime razlike između pripadajuće i isplaćene zarade za period od 02.12.2008. godine do 02.02.2011. godine, pojedinačne mesečne iznose bliže navedene ovim stavom izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki pojedinačni iznos od dospelosti pa do isplate. Stavom drugim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se obaveže tuženi da tužiocu na ime razlike između pripadajuće i isplaćene zarade za period od 02.12.2008. godine do 02.02.2011. godine, preko iznosa dosuđenog stavom prvim izreke isplati iznos od još 55.927,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki pojedinačni iznos od dospelosti pa do isplate. Stavom trećim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu isplati na ime razlike između pripadajućih i isplaćenih naknada troškova za službena putovanja u inostranstvu u periodu od 02.12.2008. godine do 02.12.2011. godine, ukupan iznos od 1.225,00 evra u pojedinačnim mesečnim iznosima bliže navedenim ovim stavom izreke, sa kamatom na godišnjem nivou obračunatom do 24.12.2012. godine u visini osnovne kamatne stope Evropske centralne banke, a od 25.12.2012. godine u visini referentne kamatne stope Evropske centralne banke na glavne operacije za refinansiranje uvećane za osam procentnih poena u dinarskoj protivvrednosti prema srednjem kursu NBS na dan isplate. Stavom četvrtim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se obaveže tuženi da tužiocu isplati na ime razlike između pripadajućih i isplaćenih naknada troškova za službena putovanja u inostranstvu u periodu od 02.12.2008. godine do 02.12.2011. godine, preko iznosa dosuđenog stavom trećim izreke, iznos od još 82,00 evra u pojedinačnim mesečnim iznosima bliže navedenim ovim stavom izreke, sa kamatom na godišnjem nivou obračunatom do 24.12.2012. godine u visini osnovne kamatne stope Evropske centralne banke, a od 25.12.2012. godine u visini referentne kamatne stope Evropske centralne banke na glavne operacije za refinansiranje uvećane za osam procentnih poena u dinarskoj protivvrednosti prema srednjem kursu NBS na dan isplate. Stavom petim izreke, obavezan je tuženi da na ime tužioca kao osiguranika uplati doprinose za PIO na osnovu isplaćene razlike zarade za iznose iz stava prvog izreke i podnese prijavu propisani obrazac M4 sa relevantnim pokazateljima za utvrđivanje staža osiguranika, zarade i unošenja u matičnu evidenciju po osnovu rada i osiguranja za period od 02.12.2008. godine do 02.12.2011. godine. Stavom šestim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se obaveže tuženi da na ime tužioca kao osiguranika uplati doprinose za PIO na osnovu isplaćene razlike zarade za iznose iz stava drugog izreke i podnese prijavu propisani obrazac M4 sa relevantnim pokazateljima za utvrđivanje staža osiguranika, zarade i unošenja u matičnu evidenciju po osnovu rada i osiguranja za period od 02.12.2008. godine do 02.12.2011. godine. Stavom sedmim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu na ime troškova prevoza na relaciji ...-...-... u periodu od 02.12.2008. godine do 02.12.2011. godine isplati pojedinačne mesečne iznose, bliže navedene u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom počev od poslednjeg dana u mesecu za prethodni mesec pa do isplate. Stavom osmim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu na ime troškova parničnog postupka isplati iznos od 276.880,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti pa do isplate.

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2259/17 od 07.03.2018. godine, stavom prvim izreke, odbijena je žalba tuženog i potvrđena presuda Osnovnog suda u Čačku P1 732/11 od 13.04.2017. godine u stavu trećem izreke. Stavom drugim izreke ukinuta je navedena prvostepena presuda u stavovima sedmom i osmom izreke i u tom delu predmet vraćen prvostepenom sudu na ponovno suđenje.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, radi potrebe da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa, ujednači sudska praksa i potrebe novog tumačenja prava, pozivajući se na odredbe člana 395. ZPP.

Tužba u ovoj pravnoj stvari podneta je 02.12.2011. godine.

Odredbom člana 506. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Sl.glasnik RS“ br.72/11, koji je stupio na snagu 01.02.2012. godine), propisano je da će se postupci započeti pre stupanja na snagu ovog zakona sprovesti po odredbama Zakona o parničnom postupku – objavljenom u „Sl. glasnik RS“ br.125/04 i 111/09. Navedenim zakonom, izuzetno dozvoljena revizija regulisana je odredbom člana 395. ZPP, po kojoj dopuštenost ove revizije ceni apelacioni sud.

Imajući u vidu da je predmet dostavljen Vrhovnom kasacionom sudu radi donošenja odluke o reviziji, a da Apelacioni sud u Kragujevcu prethodno nije dao ocenu o izuzetnoj dozvoljenosti revizije u ovoj pravnoj stvari, primenom člana 395. ZPP, to je Vrhovni kasacioni sud, u skladu sa odredbom člana 22. stav 1. ZPP, odlučio kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Jasminka Stanojević, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić