Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 3145/2024
20.11.2024. godina
Beograd

Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branke Dražić, predsednika veća, Marine Milanović, Vesne Mastilović, Ivane Rađenović i Vladislave Milićević, članova veća, u parnici tužioca AA, iz ..., čiji je punomoćnik Miloljub Jovičić, advokat iz ..., protiv tužene Republike Srbije, Ministarstvo unutrašnjih poslova Beograd, Sektor za vanredne situacije Beograd, Odeljenje za vanredne situacije Kruševac, Vatrogasno-spasilačko odeljenje u Trsteniku, koju zastupa Državno pravobranilaštvo, Odeljenje u Kraljevu, radi isplate, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 1251/24 od 03.07.2024. godine, u sednici održanoj 20.11.2024. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 1251/24 od 03.07.2024. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužene izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 1251/24 od 03.07.2024. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 1251/24 od 03.07.2024. godine, stavom prvim izreke, odbijena je žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda Osnovnog suda u Trsteniku P1 27/23 od 29.02.2024. godine, kojom je usvojen tužbeni zahtev tužioca i tužena obavezana da mu po osnovu neisplaćenih dodataka na osnovnu platu po osnovu pripravnosti, za period od aprila 2015. godine do marta 2018. godine, isplati pojedinačne mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom od dospelosti svakog tog iznosa do isplate, kao i da mu naknadi troškove postupka u iznosu od 149.580,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude do isplate. Stavom drugim izreke, odbijen je kao neosnovan zahtev tužene za naknadu troškova postupka po žalbi.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužena je blagovremeno izjavila reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava, s tim što je predložila da se o reviziji odluči kao izuzetno dozvoljenoj primenom člana 404. ZPP, radi ujednačavanja sudske prakse.

Predmet tražene pravne zaštite o kome je odlučeno pobijanom pravnosnažnom presudom je isplata uvećane zarade po osnovu dodatka na platu za pripravnost za period od aprila 2015. godine do marta 2018. godine. Po oceni Vrhovnog suda, uzimajući u obzir sadržinu tražene sudske zaštite i način presuđenja, nema razloga za odlučivanje po posebnoj reviziji iz člana 404. ZPP. Naime, nema razloga koji ukazuju na potrebu razmatranja pravnih pitanja od opšteg interesa ili pravnih pitanja u interesu ravnopravnosti građana, kao ni potrebe za ujednačavanjem sudske prakse ili novim tumačenjem prava, bez obzira na izmene važećeg Zakona o policiji („Službeni glasnik RS“ broj 6/26, 24/18, 87/2018) u odredbama člana 156. stavovi 2. i 3. (izmenom u broju 24/18 od 26.03.2018. godine) koje na drugačiji način regulišu način i formu određivanja pripravnosti (uređenu Pravilnikom o pripravnosti za rad - „Službeni glasnik RS“ br.16/17 od 27.02.2017. godine). Pobijana drugostepena presuda doneta je u skladu sa pravnim shvatanjem izraženom u odlukama Vrhovnog suda i Vrhovnog kasacionog suda da tužilac kao policijski službenik ima pravo na uvećanje plate po osnovu pripravnosti za raniji period u smislu člana 147a stav 1. Zakona o policiji („Službeni glasnik RS“, br.101/05... 64/15) koji policijskom službeniku priznaje pravo na ostvarivanje dodatka na platu i za dežurstvo van radnog vremena (pripravnost), kao i na osnovu člana 12. Posebnog kolektivnog ugovora za policijske službenike („Službeni glasnik RS“, br. 22/15). To pravo mu pripada i na osnovu važećeg Zakona o policiji („Službeni glasnik RS“ broj 6/2016, 24/2018, 87/18) na osnovu novelirane odredbe člana 156. stav 2. i 3. i člana 187. a u vezi odredbi citiranog Pravilnika o pripravnosti za rad, u konkretno utvrđenoj činjeničnoj situaciji kada je primenom pravila o teretu dokazivanja iz člana 231. ZPP, tužilac dokazao da je u relevantnom vremenskom periodu bio pripravnosti i da tužena nije dokazala suprotno - da je donet poseban raspored rada u kojem tužilac nije trebalo da bude u pripravnosti i da mu zato nije ni dat pisani nalog. Revizijom tužene osporava se ocena dokaza i utvrđeno činjenično stanje što u postupku po reviziji nije dozvoljeno na osnovu člana 407. stav 2. ZPP. Pored toga, tužena nije uz reviziju dostavila pravnosnažne presude iz kojih bi proizlazio zaključak o različitom odlučivanju u istoj ili bitno sličnoj činjeničnoj i pravnoj situaciji, pri čemu pravilna primena prava u sporovima sa tužbenim zahtevom, kakav je u konkretnom slučaju, zavisi od utvrđenog činjeničnog stanja.