Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 3334/2023
27.11.2024. godina
Beograd

Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branke Dražić, predsednika veća, Marine Milanović, Vesne Mastilović, Ivane Rađenović i Vladislave Milićević, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Negoslav Gačić, advokat iz ..., protiv tuženog Preduzeća za puteve Valjevo a.d. iz Valjeva, čiji je punomoćnik Dušan Despotović, advokat iz ..., radi isplate, naknade štete i uplate doprinosa, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 5312/22 od 28.02.2023. godine, u sednici održanoj 27.11.2024. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o reviziji tuženog izjavljenoj protiv stava drugog i trećeg izreke presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 5312/22 od 28.02.2023. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.

ODBACUJE SE, kao nedozvoljena revizija tuženog izjavljena protiv stava drugog i trećeg izreke presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 5312/22 od 28.02.2023. godine

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Šapcu P1 100/20 od 09.09.2022. godine, obavezan je tuženi da tužiocu isplati: uvećanu zaradu za prekovremeni rad za period od aprila 2017. godine zaključno sa junom 2018. godine, u pojedinačnim mesečnim iznosima bliže navedenim u izreci prvostepene presude sa zateznom kamatom od dospelosti do isplate, uvećanu zaradu za prekovremeni rad za period od aprila 2017. godine do novembra 2019. godine u pojedinačnim mesečnim iznosima bliže navedenim u izreci prvostepene presude sa zateznom kamatom od dospelosti do isplate, uvećanu zaradu za rad na dan krsne slave 19. decembra i to za 2017. godinu, 2018. godinu i 2019. godinu u pojedinačnim iznosima za svaku godinu sa zateznom kamatom od dospeća do isplate, naknadu štete za neiskorišćeni godišnji odmor za 2017. godinu u iznosu od 16.289,13 dinara sa zateznom kamatom počev od 22.06.2020. godine do isplate i za 2018. godinu u iznosu od 17.215,93 dinara sa zateznom kamatom počev od 22.06.2020. godine do isplate; da za tužioca uplati doprinose za penzijsko i invalidsko osiguranje Republičkom fondu za PIO Filijala Šabac na dosuđene iznose uvećane zarade i da tužiocu naknadi troškove spora od 174.536,00 dinara sa zateznom kamatom od izvršnosti do isplate, dok je zahtev tužioca za naknadu troškova preko ovog iznosa do traženog iznosa od 228.000,00 dinara sa zateznom kamatom odbijen. Odbijen je tužbeni zahtev za isplatu uvećane zarade za prekovremeni rad preko dosuđenog iznosa za februar 2018. godine do traženog iznosa od 12.189,27 dinara tj. za iznos od 59,21 dinar sa zateznom kamatom počev od 22.06.2020. godine do isplate, kao i zahtev za uplatu doprinosa za penzijsko i invalidsko osiguranje na taj iznos.

Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 5312/22 od 28.02.2023. godine stavom prvim izreke, delimično je usvojena žalba tuženog i preinačena prvostepena presuda tako što je odbijen zahtev za isplatu zatezne kamate počev od 22.06.2020. godine do isplate, na dosuđene iznose uvećane zarade za prekovremeni rad iz stava prvog, alineja prva izreke pobijane presude i to za period počev od aprila 2017. godine zaključno sa junom 2018. godine, u pojedinačnim mesečnim iznosima bliže navedenim u tom stavu izreke i na dosuđene iznose po osnovu naknade štete za neiskorišćeni godišnji odmor u stavu prvom, alineja četvrta izreke pobijane presude za 2017. i 2018. godinu u pojedinačnim mesečnim iznosima bliže navedenim u tom stavu izreke, kao i zahtev da tuženi za tužioca uplati doprinose za penzijsko i invalidsko osiguranje Republičkom fondu PIO preko dosuđenih iznosa glavnice uvećane zarade. Stavom drugim izreke, u preostalom delu žalba tuženog je odbijena i potvrđena presuda Osnovnog suda u Šapcu P1 100/20 od 09.09.2022. godine u preostalom usvajajućem delu tužbenog zahteva i delu odluke o troškovima postupka. Stavom trećim izreke, odbijen je zahtev tuženog za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tuženi je blagovremeno izjavio reviziju, pobijajući je u stavu drugom i trećem izreke, kako to proizlazi iz navoda revizije, zbog pogrešne primene materijalnog prava sa predlogom da se o reviziji odluči kao o izuzetno dozvoljenoj primenom člana 404. Zakona o parničnom postupku.

Prema odredbi člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Sl. glasnik RS“, br.72/11...18/20 i 10/23 – dr. zakon, u daljem tekstu: ZPP), revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom ako je po oceni Vrhovnog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava.

Predmet tužbenog zahteva u ovom sporu je isplata i naknada materijalne štete zbog manje obračunate i isplaćene zarade za prekovremeni rad i za neiskorišćeni godišnji odmor i za uplatu doprinosa za penzijsko i invalidsko osiguranje Republičkom fondu PIO na iznose uvećane zarade, tužiocu kao zaposlenom kod tuženog.

Po oceni Vrhovnog suda nisu ispunjeni uslovi propisani članom 404. stav 1. ZPP za odlučivanje o reviziji tuženog kao izuzetno dozvoljenoj, jer pitanje uvećanja zarade za prekovremeni rad, naknade štete za neiskorišćeni godišnji odmor, kao i uplate doprinosa po ovim osnovima kod RF PIO, zavisi od utvrđenog činjeničnog stanja u svakom konkretnom slučaju. Po oceni Vrhovnog suda, pobijana presuda doneta je u svemu u skladu sa utvrđenim činjeničnim stanjem na koje je pravilno primenjeno materijalno pravo – odredbe Zakona o radu i Zakona o doprinosima za obavezno socijalno osiguranje. Tuženi se u reviziji pozvao na presudu Apelacionog suda u Nišu Gž1 2735/2017 od 11.09.2018. godine, kao na drugačiju odluku donetu u istoj činjeničnoj i pravnoj situaciji, međutim, tu odluku nije priložio uz reviziju već je priložio tekst preuzet iz pravne baze programskog paketa „Propis Soft“ bez izreke i obrazloženja presude, a u kom tekstu se ukazuje na primenu odredbe člana 8. ZPP u pogledu dokazne snage iskaza parničnih stranaka i svedoka povodom prekovremenog rada. Kako se posebna revizija, shodno citiranom članu 404. ZPP, može izjaviti samo zbog pogrešne primene materijalnog prava, dok iz revizije proizlazi da se drugostepena presuda pobija i zbog pogrešne primene procesno pravnih odredaba, odnosno odredaba ZPP, to priloženi tekst ne može biti od bilo kakvog uticaja na dozvoljenost revizije tuženog.