Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 3424/2021
20.10.2022. godina
Beograd

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Branke Dražić, Dragane Boljević, Vesne Stanković i Marine Milanović, članova veća, u parnici iz radnog odnosa tužilje AA iz ..., čiji su punomoćnici Dejan Jovanović i Miodrag Ribarić advokati iz ..., protiv tužene Republike Srbije - Prekršajni sud u Kragujevcu, koju zastupa Državno pravobranilaštvo, radi isplate razlike u zaradi, odlučujući o reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 784/21 od 18.05.2021. godine, u sednici veća održanoj dana 20.10.2022. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 784/21 od 18.05.2021. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužilje izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 784/21 od 18.05.2021. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 784/21 od 18.05.2021. godine odbijena je kao neosnovana žalba tužilje i potvrđena presuda Osnovnog suda u Kragujevcu P1 1741/19 od 13.11.2020. godine, kojom je odbijen tužbeni zahtev kojim je traženo da se tužena obaveže da na ime manje isplaćene zarade za period od aprila 2014. godine do aprila 2017. godine isplati tužilji novčane iznose navedene u izreci prvostepene presude sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos počev od označenih datuma do isplate (stav prvi izreke) i da tužilji naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 13.500,00 dinara (stav drugi izreke).

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužilja je, zbog pogrešne primene materijalnog prava, blagovremeno izjavila reviziju predviđenu članom 404. ZPP (posebna revizija).

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, u ovom sporu nisu ispunjeni uslovi propisani stavom 1. navedenog člana da bi se dozvolilo odlučivanje o tužiljinoj posebnoj reviziji.

Tužilja se, u prilog navoda o dozvoljenosti njene posebne revizije radi ujednačavanja sudske prakse poziva na presudu Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 2640/11 od 03.05.2011. godine i rešenje Vrhovnog kasacionog suda Rev1 27/2013 od 12.06.2013. godine. Uz reviziju tužena nije dostavila navedenu drugostepenu presudu, pa se zato ne može oceniti da li je ona doneta u istom ili bitno istovetnom činjenično-pravnom sporu. U sporu u kojem je doneto označeno rešenje revizijskog suda zaposleni na različitim radnim mestima obavljali su iste poslove, ali im je obračunavana i isplaćivana različita plata. U ovom sporu to nije slučaj jer je utvrđeno da je tužilja, raspoređena na namešteničko radno mesto ..., zbog potrebe posla obavljala manji deo poslova službeničkog radnog mesta ... . Zato se ne radi o istom činjeničnom stanju, zbog čega bi trebalo odlučivati o tužiljinoj posebnoj reviziji radi ujednačavanja sudske prakse, a ni radi tumačenja odredbe člana 104. stav 2. i 3. Zakona o radu jer tužilja nije obavljala isti posao kao i ... niti je obavljala rad jednake vrednosti da bi mogla ostvariti pravo na platu koja je isplaćivana ... .