Protiv pravnosnažne drugostepene presude tužena je blagovremeno izjavila reviziju zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući pobijanu presudu na osnovu člana 408. ZPP (''Službeni glasnik RS'' 72/11 i 55/14), Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija tužene neosnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju ovaj sud pazi po službenoj dužnosti, niti je pred drugostepenim sudom učinjena povreda postupka iz člana 374. stav 1. ZPP, na koju tužena ukazuje u reviziji jer u konkretnom slučaju okončanje upravnog postupka na koji se tužena pozivala u postupku i u reviziji nije razlog za prekid parničnog postupka.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, pravnosnažnom presudom Osnovnog suda u Novom Sadu P 6690/2010 od 17.05.2010. godine, tužiocu je po osnovu ugovora o zajedničkoj gradnji od 07.02.2002. godine, rešenja o nasleđivanju Opštinskog suda u Novom Sadu O 1522/07 od 13.07.2007. godine i sporazuma o deobi od 26.08.2018. godine utvrđeno pravo vlasništva na porodičnoj stambenoj zgradi broj ... sa dve pomoćne zgrade u ... ulici sagrađenoj na kp. broj ... upisanoj u list nepokretnosti ... KO ... . Na osnovu navedene presude tužilac je Republičkom geodetskom zavodu, Službi za katastar nepokretnosti 10.10.2013. godine podneo zahtev za provođenje promena i upis prava svojine na nepokretnostima a rešenjem Republičkog geodetskog zavoda, Službe za katastar nepokretnosti Novi Sad od 25.10.2016. godine dozvoljen upis prava svojine na navedenim nepokretnostima u korist tužioca. Osnovni sud u Novom Sadu je postupajući po predlogu ovde tužene kao izvršnog poverioca prema izvršnom dužniku VV doneo rešenje o izvršenju I 835/2014 od 06.03.2014. godine, kojim je dozvoljeno izvršenje radi naplate novčanog potraživanja izvršnog poverioca i to na nepokretnostima izvršnog dužnika među kojima su i nepokretnosti upisane u list nepokretnosti ... KO ..., porodična stambena zgrada broj ... sa dve pomoćne zgrade u ... ulici u ... . Protiv tog rešenja, tužilac je u navedenom izvršnom postupku izjavio prigovor, pa je upućen na parnicu. U odnosu na izjavljeni prigovor VV, kao izvršni dužnik nije osporavao tužiocu pravo svojine na predmetnim nekretninama. U ovoj parnici tužilac tvrdi da je vlasnik spornih nepokretnosti i da to predstavlja pravo koje određeno izvršenje po predlogu ovde tužene kao izvršnog poverioca protiv VV kao izvršnog dužnika čini nedozvoljenim. Nižestepeni sudovi su našli da je takav tužbeni zahtev osnovan, pa su ga usvojili.

Zakon o izvršenju i obezbeđenju (''Službeni glasnik RS'' 31/2011), koji se primenjuje u konkretnom slučaju u članu 50. stav 1. propisuje da lice koje tvrdi da u pogledu predmeta izvršenja ima pravo koje sprečava izvršenje može sve do okončanja izvršnog postupka da izjavi prigovor sudiji kojim traži da se izvršenje na tom predmetu proglasi nedopuštenim. Stavom 4. istog člana propisuje se da sudija može tokom celog postupka treće lice čije pravo oceni verovatnim, a koje izvršni poverilac ospori, da rešenjem uputi da u određenom roku pokrene parnični postupak radi proglašenja da je izvršenje na tom predmetu nedopušteno. Iz navedenih odredaba zakona proizilazi da je tužiocu za uspeh u ovoj parnici neophodno da dokaže da u odnosu na predmet izvršenja – stambenu zgradu i dva pomoćna objekta koji su opisani u nižestepenim odlukama, ima pravo koje sprečava izvršenje. Tužilac tvrdi da on u odnosu na te nepokretnosti ima pravo svojine, a što je bez sumnje pravo koje može dovesti do proglašenja određenog izvršenja nedozvoljenim.

Iz navedenog činjeničnog stanja proizilazi da je tužiočev otac sa Preduzećem ''GG'', čiji je VV bio direktor, zaključio 2002. godine ugovor o zajedničkoj gradnji, po kome u zamenu za ustupljene nepokretnosti preduzeće je dužno da tužiočevom ocu izgradi kuću u ulici ... broj ... u ... na kp. broj ... kao i garažu i magacin. Da je taj ugovor u tom delu izvršen, odnosno da su pomenuti objekti sagrađeni i predati tužiočevom ocu dokaz je činjenica da je tužilac, zajedno sa sestrom 2007. godine oglašen za naslednika na tim nepokretnostima a u odnosu na preminulog oca DD. Iza toga tužilac je 2008. godine sa sestrom sačinio ugovor o deobi po kome je postao isključivi vlasnik navedenih nepokretnosti, a što je i konstatovano pravnosnažnom presudom Osnovnog suda u Novom Sadu od 17.05.2010. godine. Nakon toga, tužilac je nadležnoj službi za katastar nepokretnosti 10.10.2013. godine podneo zahtev i za uknjiženje. Činjenica je, a na čemu tužena insistira i u toku postupka i u reviziji da po podnetom zahtevu Služba za katastar nepokretnosti nije odlučila do 25.10.2016. godine, a da je u međuvremenu po predlogu tužene kao izvršnog poverioca protiv VV kao izvršnog dužnika Osnovni sud u Novom Sadu odredio izvršenje u predmetu I 835/2014 od 06.03.2014. godine, radi naplate novčanog potraživanja između ostalog i prodajom ovde spornih nepokretnosti. To znači da formalno prema stanju u javnim knjigama u momentu kada je određeno izvršenje sporne nepokretnosti su u javnim knjigama bile upisane na VV. Međutim, odredbom člana 20. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa je propisano da se pravo svojine stiče po samom zakonu, na osnovu pravnog posla i nasleđivanjem s tim što se pravo svojine može steći i odlukom državnog organa na način i pod uslovom utvrđenim zakonom. Tužilac u konkretnom slučaju kao osnov za sticanje svojine poseduje i ostavinsko rešenje, a takođe i pravnosnažnu presudu iz 2010. godine pa se može zaključiti da tužilac svoje pravo svojine u konkretnom slučaju i ne temelji na pravnom poslu za šta je po članu 33. istog zakona bio neophodan upis u javnu knjigu. Sa druge strane to što nadležni državni organ nije postupio po zahtevu tužioca i sproveo promenu u javnim knjigama u razumnom roku već je o tome odlučio tek 2016. godine, ne može biti razlog da tužilac gubi pravo koje joj je već ranije na navedeni način stekao.

S obzirom da se ni ostalim navodima iz revizije ne dovodi u sumnju pravilnost nižestepene odluke, odlučeno je kao u izreci na osnovu člana 414. stav 1. ZPP.

Predsednik veća sudija

Vesna Popović,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić