Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilja je blagovremeno izjavila reviziju, shodno članu 403. i članu 407. ZPP u vezi sa članom 208. Porodičnog zakona.

Ispitujući pravilnost pobijane presude primenom člana 408. ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 72/11 ... 18/20), Vrhovni kasacioni sud je odlučio da revizija tužilje nije osnovana.

Tokom postupka nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, u vanbračnoj zajednici tužilje i tuženog dana ...2007. godine rođen je maloletni VV, čiji je način održavanja ličnih kontakata sa tuženim kao sa roditeljem sa kojim ne živi i visina njegovog izdržavanja uređen pravnosnažnom presudom Opštinskog suda u Velikom Gradištu P2 90/09 od 23.10.2009. godine. Prebivalište maloletnog deteta je u Beču, Austrija, a prebivalište tuženog u Republici Srbiji. Odlukom Okružnog suda Hernaus iz Beča 36PS-44/12A-13 od 07.12.2012. godine, koja od strane nadležnog suda u Republici Srbiji nije priznata iz razloga što je postupak pokrenut od strane tužiljine majke – babe deteta, pravnosnažno obustavljen iz procesnih razloga, maloletni VV je stavljen pod starateljstvo Institucije za blagostanje omladine, a iz iskaza tužilje kao parnične stranke je utvrđeno da dete od 2012. godine u Beču živi sa njenom majkom GG i da tužilja nije tražila izmenu odluke kojom joj je oduzeto starateljstvo.

Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je tužbeni zahtev kao neosnovan odbio zbog nedostatka aktivne legitimacije tužilje, shodno članu 278. stav 1. i 2. Porodičnog zakona, prema kome je za podnošenje tužbe za izdržavanje ovlašćeno lice koje se u smislu tog zakona smatra poveriocem izdržavanja, s tim što se od 2012. godine maloletni VV, kao poverilac izdržavanja, nalazi kod tužiljine majke i institucija se o njemu stara, dok tužilja sa svojim partnerom živi na drugoj adresi u Beču.

Drugostepeni sud je prvostepenu presudu potvrdio sa obrazloženjem da je ista zasnovana na pravilnoj primeni materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je razmotrio reviziju tužilje i odlučio da je ista neosnovana.

Članom 278. stav 1. i 2. Porodičnog zakona („Službeni glasnik RS“ broj 18/05 sa izmenama i dopunama) propisano je da se u sporu za izdržavanje postupak pokreće tužbom koju može podneti lice koje se smatra poveriocem, odnosno dužnikom izdržavanja. Članom 154. stav 1. Porodičnog zakona propisano je da maloletno dete ima pravo na izdržavanje od roditelja, a članom 77. istog zakona regulisani su slučajevi u kojima jedan roditelj samostalno vrši roditeljsko pravo.

Kod navedenog činjeničnog stanja, utvrđenog iz pisanih isprava u spisima i saslušanjem parničnih stranaka, sledi da roditelji maloletnog VV imaju prebivalište u različitim državama i da je prema iskazu tužilje starateljstvo nad maloletnim detetom od 2012. godine od strane nadležnog austrijskog organa povereno njenoj majci sa kojom dete živi. Kod iznetog stanja stvari, nije bilo osnova za delimično ili potpuno usvajanje tužbenog zahteva tužilje za povećanje izdržavanja za maloletnog VV, a o kojem se ona ne stara i koji ne živi sa tužiljom, već sa njenom majkom.

Na osnovu svega izloženog, primenom člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u prvom stavu izreke.

Zahtev tuženog za naknadu troškova revizijskog postupka u visini naknade za sastav odgovora na reviziju i u visini sudske takse za odgovor, odbijen je kao neosnovan drugim stavom izreke, primenom člana 154. stav 1. ZPP, jer se ne radi o potrebnim troškovima.

Predsednik veća-sudija

Jelica Bojanić Kerkez,s.r.

Za tačnost otpravka

upravitelj pisarnice

Marina Antonić