.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 1503/2025
30.05.2025. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jelene Ivanović, predsednika veća, Željka Škorića, Zorice Bulajić, Marine Milanović i dr. Ilije Zindovića, članova veća, u parnici iz radnog odnosa tužilaca AA iz ... i BB iz ..., čiji su zajednički punomoćnici Aleksandar Marinković, advokat iz ... i Dejan Antelj, advokat iz ..., protiv tuženog „Elektroprivreda Srbije“ a.d. Beograd, radi utvrđenja ništavosti odredbe aneksa ugovora o radu, odlučujući o reviziji tužilaca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4667/24 od 23.01.2025. godine, u sednici održanoj 30.05.2025. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužilaca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4667/24 od 23.01.2025. godine.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužilaca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4667/24 od 23.01.2025. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 1256/24 od 06.06.2024. godine, stavom prvim izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužioca AA da se utvrdi da je ništava odredba člana 4. Aneksa ugovora o radu broj .../.../... od 05.02.2015. godine, zaključenog između tužioca i Privrednog društva za proizvodnju, preradu i transkport uglja „Rudarski basen Kolubara“ d.o.o. Lazarevac, kao pravnog prethodnika tuženog a.d. “Elektroprivreda Srbije“ Beograd, u delu u kome je navedeno da se osnovna zarada zaposlenog određuje na osnovu koeficijenta posla od 2.477, zbog povrede prava na jednaku zaradu, za isti rad i rad iste vrednosti i zbog povrede zabrane diskriminacije. Stavom drugim izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužioca AA da se utvrdi da je ništava odredba člana 1. Aneksa ugovora o radu ...-.../...-... od 29.12.2017. godine, zaključenog između tužioca i Privrednog društva za proizvodnju, preradu i transkport uglja „Rudarski basen Kolubara“ d.o.o. Lazarevac, kao pravnog prethodnika tuženog a.d. “Elektroprivreda Srbije“ Beograd, u delu u kome je navedeno da se osnovna zarada zaposlenog određuje na osnovu koeficijenta posla od 2.627, zbog povrede prava na jednaku zaradu, za isti rad i rad iste vrednosti i zbog povrede zabrane diskriminacije. Stavom trećim izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužioca BB da se utvrdi da je ništava odredba člana 4. Aneksa ugovora o radu broj .../.../... od 06.02.2015. godine, zaključenog između tužioca i Privrednog društva za proizvodnju, preradu i transkport uglja „Rudarski basen Kolubara“ d.o.o. Lazarevac, kao pravnog prethodnika tuženog a.d. “Elektroprivreda Srbije“ Beograd, u delu u kome je navedeno da se osnovna zarada zaposlenog određuje na osnovu koeficijenta posla od 2.109, zbog povrede prava na jednaku zaradu, za isti rad i rad iste vrednosti i zbog povrede zabrane diskriminacije. Stavom četvrtim izreke, odlučeno je da svaka stranka snosi svoje troškove postupka.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4667/24 od 23.01.2025. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužilaca i potvrđena presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 1256/24 od 06.06.2024. godine i odbijen je zahtev tužilaca za naknadu troškova drugostepenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužioci su pozivom na član 404. ZPP, blagovremeno izjavili reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava i potrebe ujednačavanja sudske prakse.
Prema odredbi člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11, 49/13-US, 74/13-US, 55/14, 87/18, 18/20,10/23 – drugi zakon) – u daljem tekstu: ZPP, revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom ako je po oceni Vrhovnog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija). U stavu 2. istog člana, propisano je da o dozvoljenosti i osnovanosti revizije iz stava 1. ovog člana odlučuje Vrhovni sud u veću od pet sudija.
Po oceni Vrhovnog suda, u konkretnom slučaju nije potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, niti je potrebno ujednačavanje sudske prakse kao ni novo tumačenje prava, pa nisu ispunjeni uslovi propisani odredbom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku, za odlučivanje o posebnoj reviziji tužilaca.
Predmet tražene pravne zaštite je ocena zakonitosti dela aneksa ugovora o radu zaključenih između parničnih stranaka kojima je određen koeficijent za obračun zarada tužilaca. Pobijana odluka kojom je tužbeni zahtev tužilaca odbijen doneta je na osnovu utvrđenog činjeničnog stanja da su tužiocima, u konkretnom slučaju, koeficijenti poslova utvrđeni u skladu sa Odlukom o izmenama i dopunama Odluke o sistematizaciji poslova od 16.05.2015. godine, u vezi sa odlukom o izmenama i dopunama Odluke o koeficijentima poslova od 30.01.2015. godine, čija zakonitost nije osporena pred Ustavnim sudom. Tužioci posebnu reviziju zasnivaju na potrebi ujednačavanja sudske prakse, međutim, aneksom ugovora o radu se ne regulišu statusna pitanja (zasnivanja, postojanja i prestanka radnog odnosa), pa nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o poseboj reviziji.
Na osnovu odredbe člana 404. stav 2. Zakona o parničnom postupku Vrhovni sud je odlučio kao u stavu prvom izreke.
Vrhovni sud je ispitao dozvoljenost revizije u smislu odredbe člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku i utvrdio da revizija nije dozvoljena.
Tužbu radi utvrđenja ništavosti odredbi aneksa ugovora o radu tužioci su podneli 23.06.2021. godine, a vrednost predmeta spora je 7.000,00 dinara.
Prema prirodi tražene pravne zaštite ova parnica spada u parnice iz radnih sporova.
Odredbama Glave XXIX Zakona o parničnom postupku, propisana su posebna pravila za postupak u parnicama iz radnog odnosa, dok se ostale odredbe tog Zakona primenjuju kada odredbama ove Glave nije drugačije određeno.
Odredbom člana 441. Zakona o parničnom postupku, propisano je da je revizija uvek dozvoljena u sporovima o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa. U svim drugim slučajevima revizija nije dozvoljena, osim kada se tužbeni zahtev odnosi na potraživanje u novcu, kada se primenjuje opšti režim dopuštenosti ovog pravnog leka, prema vrednosti predmeta spora.
Predmet spora u ovoj parnici je ocena zakonitosti dela aneksa ugovora o radu koji su tužioci zaključili sa tuženim i njegovim pravnim prethodnikom, u delu koji se odnosi na koeficijent za određivanje osnovne zarade zaposlenog. Dakle, tužbeni zahtev tužilaca ne odnosi se na zasnivanje, postojanje i prestanak radnog odnosa, u smislu odredbe člana 441. Zakona o parničnom postupku, što znači da revizija tužilaca nije dozvoljena.
Na osnovu odredbe člana 413. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća – sudija
Jelena Ivanović,s.r.
Za tačnost otpravka
Zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
