Apelacioni sud u Kragujevcu je, presudom Gž 2690/24 od 09.04.2025. godine, stavom 1 izreke, odbio, kao neosnovane, žalbe parničnih stranaka i potvrdio presudu Višeg suda u Užicu P 63/2020 od 27.05.2024. godine, u stavovima drugom, trećem, četvrtom, petom i šestom izreke. Stavom II izreke, odbijen je zahtev parničnih stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilac je izjavio blagovremenu reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni sud je ispitao pobijanu presudu, primenom odredbe člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11... 10/23), i utvrdio da je revizija neosnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, na koju Vrhovni sud pazi po službenoj dužnosti. Tužilac u reviziji ukazuje da je pobijana presuda zahvaćena bitnom povredom odredaba parničnog postupka jer nisu dati razlozi o bitnim činjenicama zbog čega se presuda ne može da ispita, što je sadržaj bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. Zakona o parničnom postupku. Međutim, ta bitna povreda odredaba parničnog postupka nije razlog za izjavljivanje revizije u smislu odredbe člana 407. stav 1. tačke 2. i 3. Zakona o parničnom postupku.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je sa tuženim Preduzećem ''R-2+'' d.o.o. iz Priboja, zaključio Ugovor o osnivanju društva sa ograničenom odgovornošću ''Hladnjača lim'' d.o.o. Priboj, overen pred Osnovnim sudom u Priboju 20.02.2015. godine, koji predstavlja osnivački akt čijim je zaključenjem regulisano poslovanje i odnosi članova osnivača tog privrednog društva. Na osnovu tog ugovora registrovano je privredno društvo ''Lim hladnjača'' d.o.o. Priboj. Shodno ugovoru i donetom rešenju tužilac je upisan kao član društva sa udelom od 33% na osnovu upisanog novčanog uloga od 495.000,00 dinara, tuženi '''R-2+'' d.o.o. kao član društva sa udelom od 34% i novčanim ulogom od 510.000,00 dinara, dok je treći član društva ''Janjušević'' d.o.o. Priboj sa udelom od 33%. Osnivači tuženog preduzeća ''Lim hladnjača'' d.o.o. Priboj su postigli dogovor da zajednički izgrade objekat hladnjače, bez kojeg novoosnovano privredno društvo nije moglo da obavlja svoju delatnost. Nakon izgradnje objekta zajednički su poslovali od osnivanja 30.04.2018. godine do okončanja njihovog poslovnog odnosa na osnovu Ugovora o prestanku poslovne saradnje od 27.04.2018. godine, zaključenog između tužioca i tuženog ''R-2+'' d.o.o. Priboj. Tim ugovorom ugovorne strane su ugovorile uslove pod kojima će tužilac istupiti iz vlasništva u privrednom društvu ''Lim hladnjača'' d.o.o. Priboj i sva prava i obaveze preneti privrednom društvu ''R-2+'' d.o.o Priboj, odnosno međusobno su regulisali sva prava i obaveze povodom istupanja tužioca iz tog privrednog društva. Navedenim ugovorom, tužilac je potvrdio da nema više nikakva potraživanja prema tom privrednom društvu i da je sva svoja prava preneo privrednom društvu ''R-2+'' d.o.o. Priboj. Tuženi BB je jedini član osnivača tuženog privrednog društva za trgovinu, proizvodnju i usluge ''R-2+'' d.o.o. iz Priboja, dok je tuženi privredno društvo za trgovinu, proizvodnju i usluge ''R-2+'' d.o.o. Priboj, jedini član – osnivač tuženog preduzeća ''Lim hladnjača'' d.o.o. Priboj. Ugovorom od 27.04.2018. godine tužilac se obavezao da istupi iz poslovne saradnje pod uslovom da sva prava prenese na privredno društvo za trgovinu, proizvodnju i usluge ''R-2+'' d.o.o. Priboj, ako mu se vrati devizna pozajmica po priznanicama i ako se naplati dug od ''Hosane'', vrati dinarski dug za obrtna sredstva koja je uplatio kao pozajmicu osnivača u iznosu od 21.407.000,00 dinara. Tužilac nije bio investitor izgradnje objekta hladnjače koja je izgrađena 2015.godine na osnovu dozvola nadležnih organa opštine Priboj, već zajmodavac kome je na osnovu pisanih dokaza i veštačenja od strane veštaka ekonomske struke zajam vraćen, po priznanicama, u iznosu od 133.000 evra, kako je i predviđeno odredbama ugovora o prestanku poslovne saradnje. Na osnovu sprovedenog dokaznog postupka utvrđeno je da tuženi BB nije podizao gotovinska novčana sredstva sa poslovnog računa tuženog preduzeća ''Hladnjača lim'' u periodu u kome je tužilac bio suvlasnik društva i da taj tuženi nije bio zakonski zastupnik zajedničke firme, niti je vršio isplate zaposlenima. Naprotiv, za isplate su bili zaduženi zakonski zastupnici, odnosno direktori preduzeća, koji su u periodu koji je obuhvaćen tužbom bili supruga i sin tužioca. Veštačenjem je utvrđeno da nije bilo uplata sa računa zajedničkog preduzeća ''Hladnjača lim'' dobavljačima preduzeća ''R-2+'' za građevinski materijal, za izvedene radove i ugrađen materijal, a tužilac, na kome je bio teret dokazivanja, ni za jedan zahtev, pa ni za taj, nije dostavio dokaz da je lično davao gotovinska sredstva za izgradnju hladnjače. U pogledu vraćanja dela dinarskog duga u iznosu od 4.000.000,00 dinara i 100.000,00 dinara na ime naknade za osnivački ulog, veštačenjem je utvrđeno da je tužiocu vraćen čitav iznos od 20.407.000,00 dinara koji je, kao iznos pozajmice ustupio tuženom osnivaču ''Lim hladnjače'', kao i da sporni iznos od 1.000.000,00 dinara predstavlja grešku u knjiženju, jer taj iznos tužilac nije uplatio tuženom ''Hladnjača lim'', već je uplata izvršena od strane ''R-2+'' d.o.o. Priboj. Dalje, veštačenjem je utvrđeno da potraživanje od društva ''Hosana'' nije naplaćeno, pa u tom smislu nije ni nastala obaveza predviđena ugovorom o prestanku poslovne saradnje. Naime, zbog činjenice da naplata potraživanja od ''Hosane'' nije izvršena i da obaveza na plaćanje dobiti nije ni dospela, veštačenjem je utvrđeno da je, zbog toga, privredno društvo poslovalo sa negativnim saldom od 20.000.000,00 dinara.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su tužbene zahteve tužioca odbili, u smislu odredbe člana 210. stav 1. Zakona o obligacionim odnosima, nalazeći da nijedan deo imovine tužioca nije bez osnova prešao u imovinu tuženih, niti je iznos PDV-a koji tužilac potražuje, bio u njegovom posedu, dok je na osnovu sprovedenog dokaznog postupka utvrđeno da tuženi BB nije nikada podizao gotovinska novčana sredstva sa poslovnog računa tuženog preduzeća ''Hladnjača lim'' u periodu u kom je tužilac bio suvlasnik društva, jer on nije bio zakonski zastupnik zajedničke firme, nije je vršio isplate zaposlenima, niti je bilo uplata sa računa zajedničkog preduzeća ''Hladnjača lim'' dobavljačima preduzeća ''R-2+'' d.o.o. za građevinski materijal, izvedene radove i ugrađeni materijal, a da tužilac ni za jedan svoj zahtev nije dostavio dokaze. Suprotno tome, veštačenjem je utvrđeno da je čitav iznos pozajmice od 20.407.000,00 dinara tužiocu vraćen, dok potraživanja prema dužniku ''Hosana'' nisu naplaćena, zbog čega je društvo poslovalo sa negativnim saldom.

Po oceni Vrhovnog suda, nižestepeni sudovi su pravilno primenili materijalno pravo.

Tužilac svoje potraživanje u ovoj parnici zasniva na odredbi člana 210. stav 1. Zakona o obligacionim odnosima, kojim je propisano da kad je neki deo imovine jednog lica prešao na bilo koji način u imovinu nekog drugo lica, a taj prelaz nema svoj osnov u nekom pravnom postupku, ili zakonu, sticalac je dužan da ga vrati, a kad to nije moguće da naknadi vrednost postignutih koristi. Međutim, tužilac nije dokazao svoju tvrdnju o neosnovanom prelasku njegove imovine u imovinu tuženih, jer je suprotno tome, u dokaznom postupku utvrđeno da je njemu vraćen čitav iznos od 20.407.000,00 dinara koji je on kao iznos pozajmice ustupio tuženom osnivaču ''Lim hladnjača'', dok tuženi potraživanje prema dužniku ''Hosana'' nije naplatio, što je uslov za dospelost potraživanja po ugovoru od 27.04.2018. godine, na osnovu kog je prestala poslovna saradnja između parničnih stranaka.

Tužilac u reviziji osporava ocenu dokaza, što je bez uticaja na odlučivanje, imajući u vidu da o tome koje će činjenice da uzme kao dokazane odlučuje sud po svom uverenju na osnovu savesne i brižljive ocene svakog dokaza zasebno, svih dokaza kao celine i na osnovu rezultata celokupnog postupka, u smislu odredbe člana 8. Zakona o parničnom postupku.

Pravilna je i odluka o troškovima parničnog postupka, jer je doneta pravilnom primenom odredbe člana 153. stav 1. i 154. Zakona o parničnom postupku.

Imajući u vidu da tužilac neosnovano u reviziji ukazuje na pogrešnu primenu materijalnog prava, Vrhovni sud je odluku kao u izreci doneo primenom odredbe člana 414. stav 1. Zakona o parničnom postupku.

Predsednik veća - sudija

Gordana Komnenić,s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković